تاریخمندی احکام (منابع مطالعاتی): تفاوت میان نسخه‌ها
Mkhaghanif (بحث | مشارکت‌ها) جز ←مقاله |
|||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
# تاریخمندی در نصوص دینی، سیدمحمد ایازی، علوم حدیث، شماره ۲۹، ۱۳۸۲ش. [http://noo.rs/nuvJ7 لینک] | # تاریخمندی در نصوص دینی، سیدمحمد ایازی، علوم حدیث، شماره ۲۹، ۱۳۸۲ش. [http://noo.rs/nuvJ7 لینک] | ||
# تاریخ مندی در مطالعات حدیثی، سعید شفیعی، علوم حدیث، شماره ۴۵ و ۴۶، سال ۱۳۸۶ش. [http://noo.rs/2K2EH لینک] | # تاریخ مندی در مطالعات حدیثی، سعید شفیعی، علوم حدیث، شماره ۴۵ و ۴۶، سال ۱۳۸۶ش. [http://noo.rs/2K2EH لینک] | ||
{{منابع مطالعاتی مبانی فقه معاصر}} | |||
نسخهٔ ۲۹ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۱۶
تاریخمندی احکام یا به عبارتی موقتی یا دائمی بودن احکام شرعی یکی از مسائل اخیر در حوزه مباحث روشنفکری دینی است که در فقه درباره آن گفتگو شده است. اثر این نگاه در فقه زمینه تغییر در رویکردها در روش استنباط و افتاء بوده است. درباره این مساله عناوین معدودی در بستر فقهی ارائه شده است.
کتاب
- ملاکات احکام و شیوه های استکشاف آن، سیدمحمدعلی ایازی، قم، دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، ۱۳۸۹ش. لینک
- روش‌شناسی حکم، محمد عرب‌صالحی، قم، سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه، ۱۳۹۴ش.
پایان نامه
- نقد و بررسی نظریه تاریخمندی احکام فقهی قرآن، عبدالرؤف عالمی، جامعه المصطفی العالمیه، مجتمع آموزش عالی امام خمینی (ره) ـ مدرسه عالی قرآن و حدیث.
- نسبت زبان قرآن و تاریخیت(تاریخی نگری) در آیات فقهی، حسن عاصم آبادی، کارشناسی ارشد، دانشگاه خوارزمی، ۱۳۹۹ش.