۳۸۸
ویرایش
Hamzeahmadi (بحث | مشارکتها) |
Hamzeahmadi (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
===جراحی زیبایی و تدلیس=== | ===جراحی زیبایی و تدلیس=== | ||
فقهای شیعه با توجه به روایات، اموری مثل خالکوبی صورت و سرخ کردن گونههای زن، ایجاد نقش و نگار در دست و پاهای او، وصل کردن موی زنان دیگر به موی سر او و مانند آن را موجب حصول تدلیس دانستهاند.<ref>حلی، السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۲۱۶.</ref> با الغاء خصوصیت از این روایات میتوان گفت با جراحی زیبایی نیز در صورتی که برای پوشاندن عیب و به قصد فریب و بدون اطلاع طرف مقابل باشد، تدلیس حاصل میشود. | |||
گروهی از فقیهان بین افزایشدهندههای زیبایی که ماندگاری دارند و آنهایی که سریع الزوال هستند فرق گذاشتهاند<ref>سبزواری، مهذب الاحکام، ۱۴۱۳ق، ج۲۵، ص۱۴۳؛ مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۴۳۴ق، ص۱۳۳</ref> و فقط آنچه که موجب زیبایی موقت و غیر ماندگار میشود را موجب تدلیس دانستهاند | گروهی از فقیهان بین افزایشدهندههای زیبایی که ماندگاری دارند و آنهایی که سریع الزوال هستند فرق گذاشتهاند<ref>سبزواری، مهذب الاحکام، ۱۴۱۳ق، ج۲۵، ص۱۴۳؛ مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۴۳۴ق، ص۱۳۳</ref> و فقط آنچه که موجب زیبایی موقت و غیر ماندگار میشود را موجب تدلیس دانستهاند<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۴۳۴ق، ص۱۳۳.</ref> و از آنجا که جراحیهای زیبایی نیز به دو صورت ماندگار (مانندجراحی بینی، فک، پلک، کاشت مو و مژه و حتی تاتوی ابرو) و غیر ماندگار ( مانند تزریق ژل در لب و گونه و استفاده از مژه و موی مصنوعی) هستند،<ref>رحیمی، محبپور، «مصادیق تدلیس در جراحیها و اعمال افزایشدهنده زیبایی»، ص۶۴.</ref> میتوان گفت که فقط جراحیهای زیبایی که اثر آنها موقت و غیر ماندگار است، موجب حصول تدلیس میشوند. | ||
==فقه اهل سنت== | ==فقه اهل سنت== |
ویرایش