پرش به محتوا

کاربر:Rezashams/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
[[آزمایش پزشکی بر روی انسان]]، به جهت اکتشاف علمی یا کشف درمان بیماری‌ انجام می‌شود. گرچه حفظ جان عقلا و شرعا لازم و ضروری است و بر اجرای اکثر احکام اولویت دارد؛ لکن فقیهان آزمایش پزشکی‌ای که موجب به خطر افتادن جان انسان مسلمان می‌شود را جایز نمی‌دانند. [[ناصر مکارم شیرازی]] در جواب استفتائی که در مورد شخصی که یقین به خطر جانی داشتن این آزمایشها دارد حکم به عدم جواز کرده است. مگر در صورتی که ضرورت است؛ مثلا هنگامی که نجات جان مسلمان متوقف به این آزمایش باشد یا احتمال ضرر ضعیف باشد.     
[[آزمایش پزشکی بر روی انسان]]، به جهت اکتشاف علمی یا کشف درمان بیماری‌ انجام می‌شود. گرچه حفظ جان عقلا و شرعا لازم و ضروری است و بر اجرای اکثر احکام اولویت دارد لکن فقیهان آزمایش پزشکی‌ای که موجب به خطر افتادن جان انسان مسلمان می‌شود را جایز نمی‌دانند. از جمله پرسش‌هایی که در این زمینه مطرح است این است که: از دیدگاه فقه آزمایش‌هایی که صرفا به قصد درمان بیماری‌های سریع الانتشار باید بر روی انسان انجام شود چه حکمی دارد؟ اگر این آزمایشها بر روی حیوان نیز قابل آزمایش باشد آیا می‌توان بر انسان نیز آزمایش کرد؟ آیا در جواز اجرای این آزمایش‌ها بین انسان کافر و مسلمان تفاوت است؟ رابطه اصل کرامت ذاتی انسان و تفاوت بین انسان مسلم و کافر در زمینه این آزمایش‌ها چیست؟ آیا رضایت فرد برای نمونه آزمایش شدن شرط است؟ رابطه حفظ نفس به عنوان یک مسئله مهم در فقه اسلامی با حکم به عدم جواز آزمایش‌های پزشکی چیست؟ با توجه به تاکید دین بر دانش‌آموزی آیا آزمایش‌های پزشکی صرفا علمی که فقط بر روی انسان قابل اجرا است جایز است؟       


بنابراین در شریعت، به خطر انداختن جان خود و دیگران، حرام و نجات جان واجب است. لذا آزمایشهای پزشکی گرچه به خطر انداختن جان یک نفر یا عده ای از انسان‌هاست لکن چون نجات نوع بشریت را در پی دارد با شروط ذیل جایز است:1.به منظور درمان بیماری‌ و نجات جان انسان باشد.  2.هیچ راه دیگری برای آزمودن جز آزمایش بر انسان نباشد. 3.فرد مورد آزمایش راضی به نمونه آزمایشی شدن باشد. 
مشهور فقیهان تازمانی که غیر مسلمان برای انجام این آزمایش‌ها موجود باشند به مسلمان اجازه این کار را نمی‌دهند.از فقیهان معاصر [[ناصر مکارم شیرازی]] در جواب استفتائی که در مورد شخصی که یقین به خطر جانی داشتن این آزمایش‌ها دارد حکم به عدم جواز کرده است؛ مگر در صورتی که ضرورت است (مثلا هنگامی که نجات جان مسلمان متوقف به این آزمایش باشد) یا احتمال ضرر ضعیف باشد.         
 
مشهور فقیهان تازمانی که غیر مسلمان برای انجام این آزمایشها موجود باشند به مسلمان اجازه این عمل را نمیدهند. سید علی سیستانی در مسئله تشریح به جهت توسعه دانش     


==کتاب==
==کتاب==
۴٬۰۸۱

ویرایش