ولایت امت (منابع مطالعاتی): تفاوت میان نسخه‌ها

[[ولایت امت]] از نظریه‌های دولت در فقه شیعه در زمان غیبت است. طبق این نظریه انتخاب حاکم و تعیین حدود قلمرو حکومت، با رعایت ضوابط کلی شرعی از حقوق امت است و حق ویژه‌ای برای فقها در حکومت وجود ندارد. این نظریه توسط [[محمدمهدی شمس‌الدین]] از عالمان دینی و نظریه‌پرداز سیاسی لبنان مطرح شد. بر اساس نظریه او حکومت منصوص مخصوص زمان حضور است و در زمان غیبت تدبیر امور جامعه به‌عهده امت خواهد بود. به گفته او فقها در زمان غیبت عهده‌دار تبیین وظایف شرعی (افتاء) و قضاوت هستند و در امور سیاسی ولایت ندارد.  

نظریه ولایت امت از یک سو با نظریه عدم مشروعیت تشکیل حکومت در زمان غیبت در تقابل است و از دیگر سو با نظریه ولایت انتصابی فقها و تشکیل حکومت توسط فقها مرزبندی دارد. نظریه ولایت امت با نظریاتی که تدبیر امور سیاسی را به دست مردم می‌دهند، از جمله نظریه [[نظریه وکالت مالکان شخصی مشاع]] اثر [[مهدی حائری یزدی]] اشتراکات زیادی دارد؛ به‌همین دلیل این دو نظریه به همراه آرای سید محمدباقر صدر و محمدجواد مغنیه را تحت عنوان [[دولت انتخابی اسلامی]] نیز نام‌گذاری کرده‌اند.  

برخی از پرسش‌های قابل طرح درباره این نظریه چنین است: مبانی فقهی نظریه ولایت امت چیست؟ جایگاه فقها در این نظریه کجاست؟ مردم چه میزان تاثیرگذاری در امور حکومتی دارند؟ قوانین و مقررات اسلامی در این نظریه چه میزان تاثیرگذاری دارد و به عبارتی اسلامی بودن این نظریه چگونه تأمین می‌شود؟ تأثیر جغرافیای لبنان در این نظریه چیست؟ آیا این تأثیرات جنبه دینی بودن این نظریه را مخدوش می‌کند؟ منابعی که در ادامه جمع‌آوری شده، در پی پاسخ به این پرسش‌ها است.