کاربر:Khoshnudi/صفحه تمرین۶: تفاوت میان نسخه‌ها

'''قبرستان'''، مکانی است که ...  

قبرستان مکانی است که در آنجا قبرها در کنار هم قرار گرفته و مرده آدمی را در آن [[دفن]] کنند.<ref>دهخدا، لغت‌نامه دهخدا، ذیل واژه «قبر»؛ انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ذیل واژه «قبر».</ref> قَبْر واژه‌ای عربی و اسم محل دفن میت است<ref>سلیمان، «قبر»، ص۳.</ref> و محل اجتماع قبرها را مَقْبَرِة گویند.<ref> مصطفوی، التحقيق في كلمات القرآن الكريم، ج‏۹، ص۱۷۴، ذیل واژه «قبر».</ref>  

در آموزه‌های دینی، قبرستان مکانی مورد احترام است.<ref>لطیفی، [http://shabestan.ir/TextVersionDetail/323297 «احترام به قبور بزرگان دین سیره ائمه چهارگانه اهل سنت است»]، مندرج در سایت خبرگزاری شبستان.</ref> در میان قبرستان‌های [[مسلمان|مسلمانان]] برخی مانند [[بقیع]] و [[قبرستان وادی‌السلام (نجف)|وادی السلام]] از جایگاه ویژه‌ای برخوردار هستند. [[شیعه|شیعیان]] به دلیل ارادت به [[امامان شیعه|ائمه(ع)]] و [[امامزاده|فرزندانشان]]، مردگانشان را در نزدیکی قبر آنها دفن می‌کنند، این مکان‌ها اگرچه محل دفن اموات بوده و هست، اما عرفا به آن قبرستان گفته نمی‌شود.<ref>[https://www.islamquest.net/fa/phrases/fa-557 اسلام کوییست]</ref>

رييس سازمان شهرداری‌ها و دهياری‌های ایران در سال ۱۳۸۴ش از رئيس فرهنگستان زبان و ادب فارسی خواستار جایگزینی واژه آرامستان به جای گورستان شد، تا بدین‌وسیله از بار معنایی منفی حزن انگیز این واژه اجتناب شود.<ref>[https://web.archive.org/web/20101202013906/http://aftabnews.ir/vdccs4q1.2bqpe8laa2.html رييس سازمان شهرداريها و دهياريهاي كشور خواستار جايگزيني واژه آرامستان به جاي گورستان شد]، مندرج در سایت آفتاب نیوز.</ref>

 

زیارت قبور از [[سنت|سنت‌های اسلامی]] است که در میان [[شیعه|شیعیان]] و [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] رواج دارد. توجه به آیات [[قرآن|قرآن کریم]]، [[فتوا|فتاوای]] علمای شیعه و اهل سنت درباره زیارت، و همچنین اتکا به [[سیره]] عملی [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله |رسول خدا(ص)]] و [[اهل‌البیت علیهم‌السلام|اهل بیت(ع)]] نشان می‌دهد که زیارت قبور، به‌ویژه زیارت قبور انبیا، ائمه و صالحان فضیلت دارد.<ref>محمدی‌نژاد، زیارت قبور و سفرهای زیارتی از نگاه اهل سنت، ۱۳۹۳ش، ص۱۴۷-۱۴۸.</ref>

* [[قبرستان وادی‌السلام (نجف)|قبرستان وادی‌السلام]]: قبرستانی بزرگ و تاریخی در شهر [[نجف]] [[عراق]] است که به سبب وجود [[حدیث|احادیثی]] درباره فضیلت آن، برای [[شیعه|شیعیان]] اهمیت دارد. دو مقبره منسوب [[هود (پیامبر)|هود]] و [[صالح (پیامبر)|صالح]] پیامبر نیز در این قبرستان واقع است.

* [[بقیع|قبرستان بقیع]]: کهن‌ترین قبرستان مسلمانان که در [[مدینه]] و نزدیکی [[مسجدالنبی]] قرار دارد.<ref>رفعت پاشا، مرآت الحرمین (ترجمه)، نشر مشعر، ۱۳۷۷ش، ص۴۴۷.</ref> چهار امام شیعیان یعنی [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]]، [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]]، [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]] و [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] در این قبرستان مدفون هستند.

 

* [[قبرستان معلاة]]: قبرستانی قدیمی که شمال شرقی مکه واقع است.<ref>فاسی، ج۱، ص۴۵۳؛ ابن ظهیره، ص۳۰۳؛ قائدان، ص۱۲۹.</ref> اجداد پیامبر اسلام (ص)، [[عبدمناف بن قصی|عبدمناف]]، [[هاشم بن عبدمناف|هاشم]] و [[عبدالمطلب]]، در آنجا مدفون هستند.<ref>ازرقی، ص۴۳۳؛ در این مورد روایت مشهورتر دیگری مطرح است ر.ک: ابن سعد، ج۱، ص۱۱۶ـ۱۱۷.</ref>

 

* [[قبرستان ابن‌بابویه]]: قبرستانی بزرگ و تاریخی در [[ری|شهرری]] است که شکل‌گیری آن به دوره فتحعلی‌شاه قاجار می‌رسد.<ref>شناخت عوامل مؤثر در شکل‌گیری گورستان‌های تاریخی، ص۲۲.</ref>

* [[قبرستان شیخان]]: قبرستانی در قم که مرقد دو [[حدیث|مُحَدِّث]] مشهور، [[زکریا بن ادریس اشعری قمی|زکریا بن ادریس]] و [[زکریا بن آدم اشعری قمی|زکریا ابن آدم]] در آن قرار دارد و از همین جهت نام شیخان به خود گرفته است.<ref>احمدیان، شیخان قم، ۱۳۸۳ش، ص ۳۲ و ۳۳ و ۳۵.</ref>

* [[بهشت زهرا]]: قبرستانی بزرگ در جنوب [[تهران]] است که در پی سازمان‌دهی گورستان‌های پایتخت در سال [[سال ۱۳۴۹ هجری شمسی|۱۳۴۹ش]] ساخته شد. این قبرستان به مروز زمان گسترش یافت و به «[[بهشت زهرا|بهشت زهرا(س)]]» تغییر نام داد.

 

== احکام قبرستان‌ ==

* ''' سلام دادن به مردگان'''

 

[[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] در [[بحار الانوار (کتاب)|بحارالانوار]] در ذکر آداب زیارت مؤمنان، حدیثی را نقل می‌کند که [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] در [[زیارت قبور|زیارت اهل قبور]] چنین می‌گفت: بِسْمِ اَللّٰهِ اَلرَّحْمٰنِ اَلرَّحِيمِ اَلسَّلاَمُ عَلَى أَهْلِ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ مِنْ أَهْلِ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ يَا أَهْلَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ بِحَقِّ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ كَيْفَ وَجَدْتُمْ قَوْلَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ مِنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ يَا لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ بِحَقِّ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ اِغْفِرْ لِمَنْ قَالَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ وَ اُحْشُرْنَا فِي زُمْرَةِ مَنْ قَالَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اَللَّهِ عَلِيٌّ وَلِيُّ اَللَّهِ. سپس فرمود که از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر خدا]] شنیدم که هر کس این دعا را هنگام گذر از کنار گورها بخواند، [[گناه|گناهان]] پنجاه سالش آمرزیده می‌شود.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۹، ص۳۰۱.</ref>

 

* ''' حفظ نظافت و طهارت و احترام قبرستان'''

 

[[سید محمدکاظم طباطبایی یزدی]] در [[العروة الوثقی (کتاب)|کتاب عروة الوثقی]]، [[نجس]] و کثیف کردن قبرها،  خندیدن در قبرستان و  راه رفتن روی قبرها را مکروه دانسته است.<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقى‏، چاپ اول، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص.۱۲۸</ref>

 

* ''' عدم تجدید بنا قبرستان'''

 

تجدید بنای قبرستان بعد از بین رفتن آن را از مکروهات معرفی کرده‌اند؛ مگر در مواردی که قبر مربوط به [[پیامبران]] و [[امامان شیعه|امامان]] و عالمان باشد.<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقى‏، چاپ اول، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۱۲۸.</ref>