واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
== معرفی == | == معرفی == | ||
واژه‌نامه فقه سیاسی، کتابی درباره اصطلاحات مرتبط با [[فقه سیاسی]] است که | واژه‌نامه فقه سیاسی، کتابی درباره اصطلاحات مرتبط با مسائل [[فقه سیاسی]] است که علی‌اصغر مرادی و اباصلت فروتن آن را تدوین کرده‌اند و توسط مرکز [[فقهی ائمه اطهار علیهم السلام]] منتشر شده است. به گفته نویسندگان، واژههای این کتاب از منابع متعدد فقهی اهل سنت و تشیع استخراج شده است.<ref>مرادی و فروتن، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص۱۶.</ref> در این کتاب ذیل هر واژه، معنای لغوی و اصطلاحی، ریشه و نمونه‌های تاریخی آن بیان شده و فونتیک و معادل انگلیسی واژه‌ها نیز آمده است.<ref>مرادی و فروتن، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص۱۷.</ref> به گفته نویسندگان شماری از واژههای کتاب مانند اجتهاد و احتکار اگرچه در ظاهر ارتباطی با مفهوم سیاست ندارند؛ ولی به دلیل دارا بودن بار سیاسی و نقش اساسی آنها در اداره حکومت، حقوق سیاسی و اساسی جامعه، به‌عنوان واژه سیاسی محسوب شده است.<ref>مرادی و فروتن، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص۱۷.</ref> در این کتاب حدود ۲۸۰ واژه توضیح داده شده است.<ref>مرادی و فروتن، واژه‌نامه فقه سیاسی، فهرست کتاب.</ref> از دیگر ویژگی‌های این کتاب ارائه منابع توضیحی ذیل هر واژه در پاورقی است. به گفته نویسندگان هدف از تدوین این کتاب جمع‌آوری واژه‌ها و اصطلاحات فقه سیاسی در یکجا است.<ref>مرادی و فروتن، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص۱۶.</ref> | ||
==نقدها== | ==نقدها== | ||
کتاب واژه‌نامه فقه سیاسی از جهات مختلف مورد نقد است که به چند مورد اشاره می‌شود: | کتاب واژه‌نامه فقه سیاسی از جهات مختلف مورد نقد است که به چند مورد اشاره می‌شود: | ||
* عدم جامعیت در گردآوری واژههای فقه سیاسی: باوجود ادعای نویسندگان مبنی بر تتبع در منابع متعدد فقهی اهل سنت و شیعه، بسیاری از واژههای مرتبط با مسائل سیاسی که در کتب فقهی مورد بررسی قرار گرفته | * عدم جامعیت در گردآوری واژههای فقه سیاسی: باوجود ادعای نویسندگان مبنی بر تتبع در منابع متعدد فقهی اهل سنت و شیعه، بسیاری از واژههای مرتبط با مسائل سیاسی که در کتب فقهی مورد بررسی قرار گرفته و آنها را در فقه سیاسی، دارای اثر می‌دانند، در این کتاب وارد نشده است. ازجمله این واژه‌ها می‌توان به حق رأی و انتخابات، [[رأی اکثریت]]،<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ۱۳۸۵ش، ج۲۰، ص۴۵۹؛ منتظری، حکومت دینی و حقوق انسان، ۱۴۲۹ق، ص۳۷-۳۸.</ref> [[تفکیک قوا]]،<ref>نائینی، تنبیه الامه، ۱۳۸۲ش، ص۱۳۸؛ منتظری، مبانی فقهی حکومت اسلامی، ۱۴۰۹ق، ج۸، ۲۸۵</ref> [[نافرمانی مدنی]]،<ref>ورعی، بررسی فقهی فرمانبرداری و نافرمانی مدنی، ۱۳۹۴ش، ص۱۴۷.</ref>[[مشارکت سیاسی]]،<ref>عمید زنجـانی، «ابعاد فقهی مشارکت سیاسی» ،ص۳-۳۱.</ref> [[حفظ نظام]]، [[حریم خصوصی]]،<ref>امام خمینی، تحریرالوسیله، ۱۳۸۴ش، ج۱، ص۴۹۱.</ref> [[فقه حکومتی]] و ... اشاره کرد. در این کتاب حتی واژه فقه سیاسی نیز تبیین نشده است. | ||
* عدم تبیین رابطه واژههای نامرتبط با فقه سیاسی: در این کتاب تعدادی واژه که در ظاهر ارتباطی با مسائل سیاسی ندارند، ولی به ادعای نویسندگان دارای بار و نقش سیاسی است، وجود دارد. این درحالی است که نویسندگان در توضیح این واژه‌ها، اثر و نقش سیاسی مورد ادعای آن واژه را تبیین نکرده‌اند. اجتهاد، ساب النبی، مال الله، واقعه غدیر، نابته، یوم الخمیس، نسیء و ... از این واژه‌هاست. | * عدم تبیین رابطه واژههای نامرتبط با فقه سیاسی: در این کتاب تعدادی واژه که در ظاهر ارتباطی با مسائل سیاسی ندارند، ولی به ادعای نویسندگان دارای بار و نقش سیاسی است، وجود دارد. این درحالی است که نویسندگان در توضیح این واژه‌ها، اثر و نقش سیاسی مورد ادعای آن واژه را تبیین نکرده‌اند. اجتهاد، ساب النبی، مال الله، واقعه غدیر، نابته، یوم الخمیس، نسیء و ... از این واژه‌هاست. | ||
* تبیین واژههای عام ضمن واژههای خاص: در این کتاب برخی واژه‌ها در ضمن واژههای خاصی توضیح داده شده است. برای مثال واژه قانون در ضمن قانون اسلامی توضیح داده شده است؛ در حالی که قانون و فرآیند‌های قانون‌گذاری به‌عنوان مسائل مورد ابتلا در کتب فقهی به صورت مفصل تبیین شده است و نیاز به گنجاندن تعریف آنها در ضمن واژههای خاص نیست. | * تبیین واژههای عام ضمن واژههای خاص: در این کتاب برخی واژه‌ها در ضمن واژههای خاصی توضیح داده شده است. برای مثال واژه قانون در ضمن قانون اسلامی توضیح داده شده است؛ در حالی که قانون و فرآیند‌های قانون‌گذاری به‌عنوان مسائل مورد ابتلا در کتب فقهی به صورت مفصل تبیین شده است و نیاز به گنجاندن تعریف آنها در ضمن واژههای خاص نیست. | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۷: | ||
* عمید زنجانی، عباسعلی، ابعاد فقهی مشارکت سیاسی، مندرج در مجموعه مقالات مشارکت سیاسی، به کوشش علی‌اکبر علیخانی، تهران، نشر سفیر، ۱۳۷۷ش. | * عمید زنجانی، عباسعلی، ابعاد فقهی مشارکت سیاسی، مندرج در مجموعه مقالات مشارکت سیاسی، به کوشش علی‌اکبر علیخانی، تهران، نشر سفیر، ۱۳۷۷ش. | ||
* امام خمینی، روح‌الله، صحیفه امام، تهران، مرکز نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۵ش. | * امام خمینی، روح‌الله، صحیفه امام، تهران، مرکز نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۵ش. | ||
* منتظری، حسینعلی، حکومت دینی و حقوق انسان، | * منتظری، حسینعلی، حکومت دینی و حقوق انسان، قم، نشر ارغوان دانش، ۱۴۲۹ق. | ||
* ورعی، سید جواد، بررسی فقهی فرمانبرداری و نافرمانی مدنی، تهران، انتشارت سمت، ۱۳۹۴ش. | * ورعی، سید جواد، بررسی فقهی فرمانبرداری و نافرمانی مدنی، تهران، انتشارت سمت، ۱۳۹۴ش. | ||
* امام خمینی، روح‌الله، تحریرالوسیله، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۴ش. | |||
* منتظری، حسینعلی، مبانی فقهی حکومت اسلامی،مترجم محمود صلواتی و ابوالفضل شکوری، تهران، موسسه کیهان، ۱۴۰۹ق. | |||
* مرادی، علی‌اصغر، فروتن، اباصلت، واژه‌نامه فقه سیاسی، قم، مرکز فقهی ائمه اطهار، ۱۳۸۹ش. | |||
* نائینی، محمدحسین، تنبیه الامه و تنزیه المله، مصحح سید جواد ورعی، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۲ش. | |||
نسخهٔ ۱۹ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۷:۳۳
صفحه پودمان:Message box/ambox.css محتوایی ندارد.
 | توجه! این مقاله در حال نگارش است و ممکن است مطالب آن تغییر کند. پس از نهایی شدنِ مقاله، این برچسب برداشته می‌شود. |
کتاب واژه‌نامه فقه سیاسی
معرفی
واژه‌نامه فقه سیاسی، کتابی درباره اصطلاحات مرتبط با مسائل فقه سیاسی است که علی‌اصغر مرادی و اباصلت فروتن آن را تدوین کرده‌اند و توسط مرکز فقهی ائمه اطهار علیهم السلام منتشر شده است. به گفته نویسندگان، واژههای این کتاب از منابع متعدد فقهی اهل سنت و تشیع استخراج شده است.[۱] در این کتاب ذیل هر واژه، معنای لغوی و اصطلاحی، ریشه و نمونه‌های تاریخی آن بیان شده و فونتیک و معادل انگلیسی واژه‌ها نیز آمده است.[۲] به گفته نویسندگان شماری از واژههای کتاب مانند اجتهاد و احتکار اگرچه در ظاهر ارتباطی با مفهوم سیاست ندارند؛ ولی به دلیل دارا بودن بار سیاسی و نقش اساسی آنها در اداره حکومت، حقوق سیاسی و اساسی جامعه، به‌عنوان واژه سیاسی محسوب شده است.[۳] در این کتاب حدود ۲۸۰ واژه توضیح داده شده است.[۴] از دیگر ویژگی‌های این کتاب ارائه منابع توضیحی ذیل هر واژه در پاورقی است. به گفته نویسندگان هدف از تدوین این کتاب جمع‌آوری واژه‌ها و اصطلاحات فقه سیاسی در یکجا است.[۵]
نقدها
کتاب واژه‌نامه فقه سیاسی از جهات مختلف مورد نقد است که به چند مورد اشاره می‌شود:
- عدم جامعیت در گردآوری واژههای فقه سیاسی: باوجود ادعای نویسندگان مبنی بر تتبع در منابع متعدد فقهی اهل سنت و شیعه، بسیاری از واژههای مرتبط با مسائل سیاسی که در کتب فقهی مورد بررسی قرار گرفته و آنها را در فقه سیاسی، دارای اثر می‌دانند، در این کتاب وارد نشده است. ازجمله این واژه‌ها می‌توان به حق رأی و انتخابات، رأی اکثریت،[۶] تفکیک قوا،[۷] نافرمانی مدنی،[۸]مشارکت سیاسی،[۹] حفظ نظام، حریم خصوصی،[۱۰] فقه حکومتی و ... اشاره کرد. در این کتاب حتی واژه فقه سیاسی نیز تبیین نشده است.
- عدم تبیین رابطه واژههای نامرتبط با فقه سیاسی: در این کتاب تعدادی واژه که در ظاهر ارتباطی با مسائل سیاسی ندارند، ولی به ادعای نویسندگان دارای بار و نقش سیاسی است، وجود دارد. این درحالی است که نویسندگان در توضیح این واژه‌ها، اثر و نقش سیاسی مورد ادعای آن واژه را تبیین نکرده‌اند. اجتهاد، ساب النبی، مال الله، واقعه غدیر، نابته، یوم الخمیس، نسیء و ... از این واژه‌هاست.
- تبیین واژههای عام ضمن واژههای خاص: در این کتاب برخی واژه‌ها در ضمن واژههای خاصی توضیح داده شده است. برای مثال واژه قانون در ضمن قانون اسلامی توضیح داده شده است؛ در حالی که قانون و فرآیند‌های قانون‌گذاری به‌عنوان مسائل مورد ابتلا در کتب فقهی به صورت مفصل تبیین شده است و نیاز به گنجاندن تعریف آنها در ضمن واژههای خاص نیست.
- عدم ارائه تعریف دقیق از واژه‌ها: در برخی از واژه‌ها، نویسندگان تعریف دقیق و جامعی ارائه نداده‌اند. به‌عنوان مثال در تعریف دموکراسی، حضور مردم در صحنه سیاسی را به حمایت و پشتیبانی ار رهبر جامعه اسلامی تاویل کرده‌اند.
پانویس
- ↑ مرادی و فروتن، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص۱۶.
- ↑ مرادی و فروتن، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص۱۷.
- ↑ مرادی و فروتن، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص۱۷.
- ↑ مرادی و فروتن، واژه‌نامه فقه سیاسی، فهرست کتاب.
- ↑ مرادی و فروتن، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص۱۶.
- ↑ امام خمینی، صحیفه امام، ۱۳۸۵ش، ج۲۰، ص۴۵۹؛ منتظری، حکومت دینی و حقوق انسان، ۱۴۲۹ق، ص۳۷-۳۸.
- ↑ نائینی، تنبیه الامه، ۱۳۸۲ش، ص۱۳۸؛ منتظری، مبانی فقهی حکومت اسلامی، ۱۴۰۹ق، ج۸، ۲۸۵
- ↑ ورعی، بررسی فقهی فرمانبرداری و نافرمانی مدنی، ۱۳۹۴ش، ص۱۴۷.
- ↑ عمید زنجـانی، «ابعاد فقهی مشارکت سیاسی» ،ص۳-۳۱.
- ↑ امام خمینی، تحریرالوسیله، ۱۳۸۴ش، ج۱، ص۴۹۱.
منابع
- عمید زنجانی، عباسعلی، ابعاد فقهی مشارکت سیاسی، مندرج در مجموعه مقالات مشارکت سیاسی، به کوشش علی‌اکبر علیخانی، تهران، نشر سفیر، ۱۳۷۷ش.
- امام خمینی، روح‌الله، صحیفه امام، تهران، مرکز نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۵ش.
- منتظری، حسینعلی، حکومت دینی و حقوق انسان، قم، نشر ارغوان دانش، ۱۴۲۹ق.
- ورعی، سید جواد، بررسی فقهی فرمانبرداری و نافرمانی مدنی، تهران، انتشارت سمت، ۱۳۹۴ش.
- امام خمینی، روح‌الله، تحریرالوسیله، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۴ش.
- منتظری، حسینعلی، مبانی فقهی حکومت اسلامی،مترجم محمود صلواتی و ابوالفضل شکوری، تهران، موسسه کیهان، ۱۴۰۹ق.
- مرادی، علی‌اصغر، فروتن، اباصلت، واژه‌نامه فقه سیاسی، قم، مرکز فقهی ائمه اطهار، ۱۳۸۹ش.
- نائینی، محمدحسین، تنبیه الامه و تنزیه المله، مصحح سید جواد ورعی، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۲ش.