۴٬۰۸۱
ویرایش
کاربر:Rezashams/صفحه تمرین۳: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[مالکیت فضا و قرار]]، مالکیت بخش بالایی و زیرین زمین است. با توجه به | [[مالکیت فضا و قرار]]، مالکیت بخش بالایی و زیرین زمین است. با توجه به قابلیت‌هایی که امروزه برای فضای محاذی و اعماق زمین پیدا شده است، بحث مالکیت فضا و قرار، به طور خاص در فقه معاصر مورد بررسی قرار گرفته است. بهره‌برداری از معادن زیرزمینی، ایجاد خطوط برق، گاز و آب، خطوط قطارهای زیرزمینی و هوایی، استفاده از بالکن‌هایی که وارد املاک افراد خاص یا بخش عمومی شده از موضوعاتی است که با توجه به پیشرفت جوامع، بررسی فقهی مالکیت فضا و قرار را جدی‌تر می‌کند. | ||
سوالاتی که در این مسئله پرسش می‌شود چنین است: آیا افراد به صرف خرید زمین، فضای محاذی آن را مالک می‌شوند؟ میزان تصرف افراد در فضای محاذی املاکشان چه مقدار است؟ آیا افراد می‌توانند در فضای محاذی اماکن عمومی با نصب تابلو، یا ایجاد بالکن تصرف کنند؟ آیا در صورت وجود منابع طبیعی یا گنج در زیر زمین، فرد مالک آن می شود؟ | |||
از دیدگاه فقهی و حقوقی احتمالاتی نظیر نفی این مالکیت برای اشخاص و تحت اختیار دولت باقی ماندن آن، امکان بهره برداری به نحو محدود و مشخص، امکان بهره برداری اشتراکی بین مالک و دولت، امکان بهره‌برداری مشروط متصور است.در ماده 38 قانون مدنی ایران در تبیین مالکیت فضا و قرار، مالکیت زمین را مستلزم مالکیت فضای محاذی آن، تا هر کجا بالا رود و همچنین نسبت به زیر زمین میداند مگر آنچه را که قانون استثنا کرده است. بنابر نظر مشهور فقیهان امکان تصرف و مالکیت نامحدود برای مالک است. لکن در باب پیدا کردن گنج برخی مانند سید ابولقاسم خویی و محمدحسین نائینی معتقدند اگر گنج در حدود نامتعارف زمین باشد مالک، یابنده گنج است. | |||