فرزندخواندگی (منابع مطالعاتی): تفاوت میان نسخه‌ها

[[فرزندخواندگی]]، به معنای برقراری رابطه والد و فرزندی، به‌طور حکمی و قراردادی است. در فرزندخواندگی طرفین با یکدیگر رابطه نسَبی خاص والد و فرزند را ندارند؛ اما به آثار و احکام والد و فرزندی مانند توارث، وجوب نفقه و محرمیت ملتزم می‌شوند. فرزندخواندگی در دوران جاهلیت رواج داشته و از آن با عنوان «تَبَنّی» یاد شده است. امروزه نیز در کشورهای مختلف اسلامی و غیراسلامی نهادهایی برای فرزندپذیری کودکان بی‌سرپرست، ایجاد گردیده است. در بررسی فقهی فرزندخواندگی در صورتی که طرفین ناهمجنس باشند این پرسش مطرح است که آیا میان والد و فرزندخوانده محرمیت برقرار است؟ اگر چنین نیست از چه راه‌هایی می‌توان میان آنها محرمیت برقرار نمود؟ آیا ازدواج والد و فرزندخوانده شرعا جایز است یا خیر؟ در دوران معاصر بیشتر فقها و صاحبنظران فرزندخواندگی را با استناد به آیات قرآن، نامعتبر می‌دانند؛ اما برخی مانند [[یوسف صانعی]] و [[محمد صادقی تهرانی]] برآنند که به لحاظ فقهی، میان والد و فرزندخوانده محرمیت برقرار است.