خطابات قانونی (منابع مطالعاتی): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{منابع مطالعاتی}}
{{منابع مطالعاتی}}
[[خطابات قانونی]] دیدگاهی است که فرامین شارع را مانند قوانین عرفی می‌داند که خطاب آن عام است و افراد و ویژگی‌های‌شان در آن لحاظ نمی‌شوند. با فرض پذیرش این دیدگاه مخاطب فرامین شارع عنوان حقوقی مکلف است و خطاب شارع به افراد مکلفین انحلال نمی‌یابد. این دیدگاه از ابداعات [[امام خمینی]] است و در برابر قول مشهور است که خطابات شرع را از باب قضایای حقیقیه می‌دانند که منحل به افراد می‌شود.
[[خطابات قانونی]] نظریه نوین امام خمینی در مبحث خطابات عام اصول فقه است. این نظریه در مقابل دیدگاه مشهور علمای اصول فقه به نام «انحلال احکام شرعی» در مسئله خطابات عام قرار دارد. نظریه انحلال بدین معنا است که حکم واحد صادر شده از سوی مولا به احکام مجزا به تعداد مکلفین مخاطبِ حکم تقسیم ‌می‌شود. طبق این دیدگاه خطابات کلی و عام به خطابات شخصی منحل می‌شوند بنابر این شرایط تکلیف در خطاب عام همان شرایط تکلیف در خطاب شخصی است مانند اینکه مکلف قدرت انجام مأموربه یا منهی‌عنه را داشته باشد.
 
امام خمینی نظریه خطابات قانونی در احکام شرعی را با سه ویژگی معرفی می‌کند. ویژگی نخست: عدم انحلال خطاب عام به تعداد مکلفان که تفاوت اصلی میان نظریه خطابات با دیدگاه مشهور اصولیین نیز همین وجه است. ویژگی دوم: اراده تشریعی در صدور احکام کلی شرعی اراده قانون‌گذاری و جعل به صورت عمومی است برخلاف خطاب شخصی که اراده تشریعی همان انبعاث مکلف و انجام عمل توسط او می‌باشد بر پایه این ویژگی صحت خطاب عام شرعی بر انبعاث همه مکلفین متوقف نیست. ویژگی سوم: قدرت شرط عقلی یا شرعی خطابات عام شارع نمی‌باشد.


==کتاب‌ها==
==کتاب‌ها==
۳٬۸۱۵

ویرایش