۴٬۹۴۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{موضوعات فاقد منبع}} حقوق نسلهای آینده مفهومی است که با تصویب منشور ملل متحد ۱۹۴۵ وارد معادلات حقوقی شد. پژوهشگران فقه اسلامی نیز به صورت محدود به این مسئله یا مسائل پیرامون آن پرداخته‌اند. این مسئله با فقه محیط زیست، مسئله بهربرداری از م...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{موضوعات فاقد منبع}} | {{موضوعات فاقد منبع مطالعاتی}} | ||
[[حقوق نسلهای آینده]] مفهومی است که با تصویب منشور ملل متحد ۱۹۴۵ وارد معادلات حقوقی شد. پژوهشگران فقه اسلامی نیز به صورت محدود به این مسئله یا مسائل پیرامون آن پرداخته‌اند. این مسئله با [[فقه محیط زیست]]، مسئله بهربرداری از منابع طبیعی و مفوم عدالتِ بین‌نسلی ارتباط وثیق دارد. پرسش اساسی در این مسئله این است که چگونه می‌توان برای آیندگان ـ به مثابه موضوعی که هنوز وجود ندارد ـ حقی در نظر گرفت و درباره آن حکم شرعی داد. علاوه بر این محدودیت استفاده از منابع طبیعی (همچون معادن و منابع نفت و گاز) و قوانین حفاظت از محیط زیست نیازمند حد زدن به حق آزادی افراد فعلیِ بشر است. مدافعان حفظ حقوق آیندگان معتقدند، از آنجا که خداوند زمین را برای تمامی نسل‌ها و نه فقط نسل کنونی بشر آفریده است، انسان‌ها موظفند به گونه‌ای از منابع آن استفاده کنند که منافع نسلهای آینده به خطر نیافتد. | [[حقوق نسلهای آینده]] مفهومی است که با تصویب منشور ملل متحد ۱۹۴۵ وارد معادلات حقوقی شد. پژوهشگران فقه اسلامی نیز به صورت محدود به این مسئله یا مسائل پیرامون آن پرداخته‌اند. این مسئله با [[فقه محیط زیست]]، مسئله بهربرداری از منابع طبیعی و مفوم عدالتِ بین‌نسلی ارتباط وثیق دارد. پرسش اساسی در این مسئله این است که چگونه می‌توان برای آیندگان ـ به مثابه موضوعی که هنوز وجود ندارد ـ حقی در نظر گرفت و درباره آن حکم شرعی داد. علاوه بر این محدودیت استفاده از منابع طبیعی (همچون معادن و منابع نفت و گاز) و قوانین حفاظت از محیط زیست نیازمند حد زدن به حق آزادی افراد فعلیِ بشر است. مدافعان حفظ حقوق آیندگان معتقدند، از آنجا که خداوند زمین را برای تمامی نسل‌ها و نه فقط نسل کنونی بشر آفریده است، انسان‌ها موظفند به گونه‌ای از منابع آن استفاده کنند که منافع نسلهای آینده به خطر نیافتد. | ||