جراحی زیبایی: تفاوت میان نسخه‌ها

در بیان حکم جواز جراحی زیبایی، به قواعدی از جمله [[اصالةالاباحه]] و [[قاعده تسلط]] استناد شده است. با این حال مخالفان جراحی زیبایی با اتکا به [[آیه ۱۱۹ سوره نساء]] جراحی زیبایی را حرام می‌دانند. همه فقهای معاصر شیعه برآنند که اگر جراحی زیبایی مستلزم نگاه به نامحرم و لمس او باشد جایز نیست؛ گرچه فقها در شرایطی جراحی زیبایی توسط پزشک نامحرم را مجاز دانسته‌اند. علاوه بر این اگر جراحی زیبایی مستلزم اشکال در انجام اعمال واجب مانند وضو و غسل شود باید از آن پرهیز شود.

اگر فقیه در حلال یا حرام بودن چیزی شک کند و پس از فحص و جستجو، دلیل شرعی برای حرمت آن به دست نیاورد، اصل را بر اباحه یا عدم حرمت آن می‌گذارد.<ref>ولایی، فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ص۷۲.</ref> بنابراین از آنجا که هیچ دلیل شرعی مانند آیه، روایت، دلیل عقلی و اجماع بر حرمت جراحی زیبایی نیست، اصل بر اباحه و عدم حرمت آن است.