کاربر:Alikhani/صفحه تمرین۳
به انگلیسی: embryo cloning[۱]
در فقه اهل‌تسنن از همزادسازی انسان با عناوین مختلفی مانند «التنسیل الجنینی»،[۲] «الاستتئام»[۳]، «الاستنساخ الجسدی»، «الاستنساخ الجنینی» یا «تکثیر النطفة» یا «توأمة الاجنة» یاد می‌شود.[۴] اکثر فقهای اهل‌تسنن همزادسازی انسان را حرام دانسته‌اند.[۵] در دهمین نشست مجمع فقه اسلامی، که در مکه برگزار شد، مسئله شبیه‌سازی انسان مطرح شد و در بیانیه نهایی این مجمع، علاوه بر حرمت شبیه‌سازی انسان، بر حرمت همزادسازی انسان نیز تأکید شد.[۶] موارد ذیل از جمله ادله‌ای است که بر حرمت همزادسازی اقامه کرده‌اند:
- مخالفت با آیه ۷۰ سوره اسراء[۷]؛ بر اساس این آیه خداوند انسان را تکریم کرده است، اما به‌کارگیری این روش در تولید نسل انسانی با تمییز افراد از یکدیگر را مشکل ساخته، با تکریم انسان‌ها ناسازگار است.[۸] چنان‌که گفته شده، انسان، از همان لحظه شکل‌گیری نطفه انسانی است که تکریم آن واجب است و نمی‌توان جزئی از بدنش را از او جدا کرد.[۹]
- حرمت ضرر رساندن به مادر یا سلول اولیه؛ همزادسازی و جداسازی سلول اولیه و تبدیل آن به جنین‌های متعدد، ممکن است به مادر یا جنینِ نخستین ضرر برساند و ضرر رساندن به آنها حرام است.[۱۰]
- مخالفت با سنت تمایز انسان‌ها از یکدیگر؛ انسان‌های همزاد به صورت کامل شبیه یکدیگرند، در حالی که سنت هستی بر این است که انسان‌ها در اوصاف و خلقت خود با یکدیگر اختلاف داشته باشند.[۱۱]
- اختلاط انساب؛ یکی از بزرگ‌ترین اصول همۀ شریعت‌‌ها، حفظ نسب است، اما با این روش که گاهی سلول‌ها به رحم افراد دیگر منتقل می‌شود، نسب افراد با هم مخلوط می‌شوند.[۱۲]
در مقابل برخی فقیهان اهل‌تسنن، با ذکر شرایطی همزادسازی را جایز دانسته‌اند. از جمله شرط‌ها می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد: ۱. به‌کارگیری سلول در رحمِ همسر، ۲. انجام عمل در زمان زوجیت، ۳. موافقت زوج و زوجه ۴. معلوم ماندن نسب.[۱۳]
منابع
- الاشقر، محمد سلیمان، ابحاث اجتهادیة فی الفقه الطبی، ۱۴۲۲ق.
- عسگری یزدی، علی، و مسعود میرزایی، «بررسی و نقد شبیه‌سازی انسانی از منظر فقه اسلامی (شیعه و اهل‌سنت)»، در مجله پژوهش‌های فقهی، شماره 4، زمستان 1396ش.
- گروهی از مؤلفان، الفقه الطبی، جامعة الامام محمد بن سعود الاسلامیه، ریاض، ۱۴۳۱ق.
- موسوی، محمدکاظم، قرارات مجمع الفقه الاسلامی مع مقارنتها بآراء الإمامیة الاثنی‌عشریة، تهران، المرکز العالی للدراسات التقربیه، ۱۴۳۳ق.
- ابوالبصل، عبدالناصر، «عملیات التنسیل»، در کتاب دراسات فقهیة فی قضایا طبیة معاصرة، عمان، دار النفائس، ۱۴۲۱ق.
- عبدالفتاح هدی، عماد عبدالعاطی، «الاستنساخ البشری بین الرفض و القبول»، اسکندریه، جلد پنجم از شماره ۲۸ سالنامه دانشکده معارف اسلامی و عربی، ۲۰۱۲م.
- ↑ عسگری یزدی، و مسعود میرزایی، «بررسی و نقد شبیه‌سازی انسانی از منظر فقه اسلامی (شیعه و اهل‌سنت)»، ص۷۹۷.
- ↑ ابوالبصل، «عملیات التنسیل»، ص۶۵۵.
- ↑ عبدالفتاح هدی، «الاستنساخ البشری بین الرفض و القبول»، ص۴۲۲.
- ↑ گروهی از مؤلفان، الفقه الطبی، ۱۴۳۱ق، ص۱۷۱.
- ↑ گروهی از مؤلفان، الفقه الطبی، ۱۴۳۱ق، ص۱۷۱.
- ↑ موسوی، قرارات مجمع الفقه الاسلامی، ص۲۸۲.
- ↑ وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَىٰ كَثِيرٍ مِمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِيلًا.
- ↑ گروهی از مؤلفان، الفقه الطبی، ۱۴۳۱ق، ص۱۷۱.
- ↑ ابوالبصل، «عملیات التنسیل»، ص۶۵۷.
- ↑ ابوالبصل، «عملیات التنسیل»، ص۶۵۸.
- ↑ گروهی از مؤلفان، الفقه الطبی، ۱۴۳۱ق، ص۱۷۱.
- ↑ گروهی از مؤلفان، الفقه الطبی، ۱۴۳۱ق، ص۱۷۱.
- ↑ الاشقر، ابحاث اجتهادیة فی الفقه الطبی، ۱۴۲۲ق، ص۳۶.