رقص (منابع مطالعاتی)
رقص حرکات موزون اندامهای بدن است که به صورت گروهی یا انفرادی و گاه با اشیایی چون چوب و دستمال و یا غیر از اینها همراه است. آنچه فقه معاصر به‌دنبال آن است سوالات پیش رو در موضوع رقص است: آیا از نگاه فقه رقص چه حکمی از احکام خمسه را دارد؟ امروزه در برخی رشته‌های ورزشی رقص نوعی ورزش است که دارای غرض عقلایی است، نظر فقه در این‌باره چیست؟ حکم رقص‌های محلی و آئینی چیست؟
بسیاری از فقیهان معاصر از جمله حسینعلی منتظری و سید علی سیستانی با استناد به حدیثی که در آن پیامبر به طور مطلق رقص را حرام می‌کند، رقص به طور کلی چه رقص مردان و چه زنان و همچنین حتی رقص فرد در تنهایی را حرام می‌دانند. برخی دیگر از فقیهان شیعه چون مهدی هادوی تهرانی محرک شهوت بودن و وجود مفسده را دلیل اصلی حرمت رقص دانسته‌اند و رقصی که بدون این شرایط باشد را حرام نمی‌داند. در این میان ناصر مکارم شیرازی رقص را به نحو مطلق حرام می‌داند اما رقص فرد در خلوت برای خودش را جایز می‌داند. به عقیده او هرگونه حرکات موزون و هماهنگ شامل حکم رقص نیست.
کتاب‌ها
فارسی
- موضوع‌شناسی رقص بر اساس فقه جعفری، علی رضایی آدریانی، قم، اسماعیلیان، ۱۴۰۰ش. فهرست کتاب را از اینجا ببینید.
- حکم رقص از دیدگاه فقه مذاهب خمسه، مجتبی پورشیخی، تهران، نسیم دانش کهن، ۱۳۹۷ش. فهرست کتاب را از اینجا ببینید.
- غنا و موسیقی و رقص در اسلام، مرتضی چیت‌سازیان و مژده کرمی، تهران، چتر دانش، ۱۳۹۹ش. فهرست کتاب را از اینجا ببینید.
- پژوهشی نو در احکام :رقص، کف زدن، سوت و بشکن، محمدرضا نکونام، اسلام‌شهر، صبح فردا، ۱۳۹۳ش. فهرست کتاب را از اینجا ببینید.
- شرع و شادی: دیدگاه‌های فقهی درباره رقص، دست‌زدن و شادی، ابوالفضل طریقه‌دار، قم، همسایه، ۱۳۷۷ش. فهرست کتاب را از اینجا ببینید.
پایان‌نامه‌ها
عربی
- الغناء و الرقص علی المذاهب الخمسه، علی ناصری، جامعة المصطفی العالمیة، کارشناسی ارشد، ۱۳۸۶ش. پایان‌نامه را از اینجا ببینید.