شیردهی القایی (منابع مطالعاتی)
شیردهی القایی به معنای شیردهی بدون بارداری است که با تغییر هورمونی و تحت تاثیر دارو انجام می‌شود. از شیردهی القایی در مواردی مانند فرزندخواندگی، بارداری مصنوعی یا بارداری از طریق رحم جایگزین استفاده می‌شود. شیردهی القایی از منظر فقهی با پرسش‌های پژوهشی مختلفی مواجه است: آیا القای شیردهی و استفاده از شیر حاصل از آن جایز است؟ در فرض تاهل فرد آیا رضایت زوج برای اقدام به شیردهی القایی لازم است؟ آیا شیردهی القایی آثار فقهی شیردهی طبیعی شامل محرمیت و حرمت نکاح را به دنبال دارد؟ با توجه به وجود عمومات و اطلاقات جداگانه در باب نکاح و محرمیت آیا می‌توان میان لزوم این دو مساله در شیردهی القایی تمایز قائل شد؟ شیردهی القایی موضوعی نوپدید به شمار می‌رود و اثری که به بررسی و مطالعه ابعاد فقهی آن اختصاص داشته باشد، تالیف نگردیده و این موضوع نیازمند پژوهش بیشتر است.
مقاله
شیردهی القایی و مسائل پزشکی و فقهی مرتبط با آن، سمیه نوری و امیر حمزه سالارزائی، فصلنامه فقه پزشکی، دوره ۶، شماره ۲، ۱۳۹۳ش. مقاله را اینجا ببینید
پایان‌نامه
بررسی پزشکی فقهی شیردهی القائی، سمیه نوری، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، ۱۳۹۳ش. پایان‌نامه را اینجا ببینید