مشارکت سیاسی (منابع مطالعاتی)

از دانشنامه فقه معاصر
نسخهٔ تاریخ ‏۱۴ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۴۳ توسط Salehi (بحث | مشارکت‌ها)

در این مقاله لیستی از منابع فقهی مرتبط با مفهوم مشارکت سیاسی از جمله کتاب‌ها، مقالات، پایان‌نامه‌ها و نشست‌های علمی که از منظر فقه معاصر به این مسئله پرداخته‌اند، جمع‌آوری شده است.

مشارکت سیاسی به لحاظ مفهومی یک پدیده جدید و مختص به دولت‌های مدرن است هرچند به لحاظ مصداقی نمودهایی از آن را می‌توان در نظام‌های کهن یافت.[۱] این مفهوم که به موازات تغییر در مفهوم سیاست و نظام سیاسی وارد حوزه عمل سیاسی شهروندان شده است به مجموعه فعالیت‌های شهروندان یک کشور تعریف می‌شود که درصدد اعمال نفوذ در سیاست یا حمایت از حکومت خاصی هستند.[۲]مشارکت سیاسی شامل دو مقوله مشارکت حمایت‌جویانه و رقابت‌آمیز است.

کتاب‌ها

  • مبانی فقهی حقوقی مشارکت‌های سیاسی اجتماعی زنان، عطیه پور علی، تهران، انتشارات خرسندی، ۱۳۹۸ش.
  • مشارکت سیاسی در فقه سیاسی شیعه، سید سجاد ایزدهی، قم، انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، ۱۳۹۷ش.
  • راهکارهای فقه سیاسی شیعه برای گسترش مشارکت سیاسی، ناصر علی رحمانی، قم، مرکز بین‌المللی ترجمه و نشر المصطفی (ص)، ۱۳۹۴ش.
  • وجوه فقهی نقش مردم در حکومت، سیدمحسن طباطبایی‌فر، تهران، نشرنی، ۱۳۹۳ش.
  • حدود مشارکت سیاسی زنان از دیدگاه اسلام، محمدمهدی شمس الدین، مترجم محسن عابدی، قم، نشر بعثت، ۱۳۹۱ش.
  • بیعت در فقه سیاسی شیعه، علی شیرخانی، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۹۰ش.
  • امام خمینی و نقش مشارکتی مردم در نظام سیاسی، سید طه هاشمی، تهران، نشر شهاب ثاقب، ۱۳۸۷ش.
  • مبانی دینی تحزب و مشارکت سیاسی، محمد منصورنژاد، تهران، نشر جوان پویا، ۱۳۸۶ش.
  • مشارکت عمومی، حاکمیت ملی و نظارت همگانی در فقه سیاسی و حقوق اساسی، محسن اسماعیلی، قم،دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۸۴ش.
  • حاکمیت اسلامی و مشارکت سیاسی، علیرضا تقی پور، قم، نشر اندیشه و فرهنگ دینی، ۱۳۸۳ش.
  • مشارکت سیاسی از دیدگاه امام خمینی (ره)، علی اصغر حسینی، قم، انتشارات حبیب، ۱۳۸۲ش.

مقالات

نشست و گفتگو

  • دین و مشارکت سیاسی، سید حسن طاهری خرم آبادی(گفت گو)، در نشریه علوم سیاسی، شماره ۸، ۱۳۷۹ش. لینک گفتگو
  • دین و مشارکت سیاسی، محمد مومن (گفت و گو)، در نشریه علوم سیاسی، شماره ۷، ۱۳۷۸ش. لینک گفتگو

پانویس

  1. سجادی، «مبانی فقهی مشارکت سیاسی»، ص۷۳.
  2. فیرحی، «مفهوم مشارکت سیاسی»، ص۴۲.