واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)

نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۳۵ توسط Salehi (بحث | مشارکت‌ها)

صفحه پودمان:Message box/ambox.css محتوایی ندارد.

کتاب واژه‌نامه فقه سیاسی

معرفی

واژه‌نامه فقه سیاسی، کتابی درباره اصطلاحات مرتبط با فقه سیاسی است که توسط علی‌اصغر مرادی و اباصلت فروتن تدوین شده است. به گفته نویسندگان، واژه‌های این کتاب از منابع متعدد فقهی اهل سنت و تشیع استخراج شده است.[۱] در این کتاب ذیل هر واژه، معنای لغوی و اصطلاحی، ریشه و نمونه‌های تاریخی آن بیان شده و فونتیک و معادل انگلیسی واژه‌ها نیز آمده است.[۲] به گفته نویسندگان شماری از واژ‌ه‌های کتاب مانند اجتهاد و احتکار اگرچه به ظاهر ارتباطی با مفهوم سیاست ندارند؛ ولی به دلیل دارا بودن بار سیاسی و نقش اساسی آنها در اداره حکومت، حقوق سیاسی و اساسی جامعه، به‌عنوان واژه سیاسی محسوب شده است.[۳] در این کتاب حدود ۲۸۰ واژه توضیح داده شده است.[۴] از دیگر ویژگی‌های این کتاب ارائه منابع توضیحی ذیل هر واژه در پاورقی است. به گفته نویسندگان هدف از تدوین این کتاب جمع‌آوری واژه‌ها و اصطلاحات فقه سیاسی در یکجا است.[۵]

نقدها

کتاب واژه‌نامه فقه سیاسی از جهات مختلف مورد نقد است که به چند مورد اشاره می‌شود:

  • عدم جامعیت در گردآوری واژه‌های فقه سیاسی: باوجود ادعای نویسندگان مبنی بر تتبع در منابع متعدد فقهی اهل سنت و شیعه، بسیاری از واژه‌های مرتبط با مسائل سیاسی که در کتب فقهی مورد بررسی قرار گرفته شده و دارای اثر در فقه سیاسی دانسته شده، در این کتاب وارد نشده است. ازجمله این واژه‌ها می‌توان به حق رأی (انتخابات)، رأی اکثریت،[۶] تفکیک قوا، نافرمانی مدنی،[۷]مشارکت سیاسی،[۸] حفظ نظام، حریم خصوصی، فقه حکومتی و ... اشاره کرد. در این کتاب حتی واژه فقه سیاسی نیز تبیین نشده است.
  • عدم تبیین رابطه واژه‌های نامرتبط با فقه سیاسی: در این کتاب تعدادی واژه‌ که در ظاهر ارتباطی با مسائل سیاسی ندارند، ولی به ادعای نویسندگان دارای بار و نقش سیاسی است، وجود دارد. این درحالی است که نویسندگان در توضیح این واژه‌ها، اثر و نقش سیاسی مورد ادعای آن واژه را تبیین نکرده‌اند. اجتهاد، ساب النبی، مال الله، واقعه غدیر، نابته، یوم الخمیس، نسیء و ... از این واژه‌هاست.
  • تبیین واژه‌های عام ضمن واژه‌های خاص: در این کتاب برخی واژه‌ها در ضمن واژه‌های خاصی توضیح داده شده است. برای مثال واژه قانون در ضمن قانون اسلامی توضیح داده شده است؛ در حالی که قانون و فرآیند‌های قانون‌گذاری به‌عنوان مسائل مورد ابتلا در کتب فقهی به صورت مفصل تبیین شده است و نیاز به گنجاندن تعریف آنها در ضمن واژه‌های خاص نیست.
  • عدم ارائه تعریف دقیق از واژه‌ها: در برخی از واژه‌ها، نویسندگان تعریف دقیق و جامعی ارائه نداده‌اند. به‌عنوان مثال در تعریف دموکراسی، حضور مردم در صحنه سیاسی را به حمایت و پشتیبانی ار رهبر جامعه اسلامی تاویل کرده‌اند.

پانویس

  1. مرادی و فروتن، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص۱۶.
  2. مرادی و فروتن، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص۱۷.
  3. مرادی و فروتن، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص۱۷.
  4. مرادی و فروتن، واژه‌نامه فقه سیاسی، فهرست کتاب.
  5. مرادی و فروتن، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص۱۶.
  6. امام خمینی، صحیفه امام، ۱۳۸۵ش، ج۲۰، ص۴۵۹؛ منتظری، حکومت دینی و حقوق انسان، ۱۴۲۹ق، ص۳۷-۳۸.
  7. ورعی، بررسی فقهی فرمانبرداری و نافرمانی مدنی، ص۱۴۷.
  8. عمید زنجـانی، «ابعاد فقهی مشارکت سیاسی» ،ص۳-۳۱

منابع

  • عمید زنجانی، عباسعلی، ابعاد فقهی مشارکت سیاسی، مندرج در مجموعه مقالات مشارکت سیاسی، به کوشش علی‌اکبر علیخانی، تهران، نشر سفیر، ۱۳۷۷ش.
  • امام خمینی، روح‌الله، صحیفه امام، تهران، مرکز نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۵ش.
  • منتظری، حسینعلی، حکومت دینی و حقوق انسان، تهران، نشر سایه، ۱۴۲۹ق.
  • ورعی، سید جواد، بررسی فقهی فرمانبرداری و نافرمانی مدنی، تهران، انتشارت سمت، ۱۳۹۴ش.