کاربر:Salehi/صفحه تمرین

قانون‌گذاری

تبیین مسئله و جایگاه آن

ورود اندیشه تشکیل نهادهای قانون‌گذار و تدوین قوانین اساسی و عادی توسط آنها به جوامع اسلامی به‌ویژه در ایران پیش از مشروطه،^[۱] واکنش سلبی و ایجابی اندیشمندان مذهبی و فقها را در پی داشت. برخی از فقها با رویکردی مثبت، به درونی‌سازی این اندیشه در نظام فقهی شیعه پرداختند^[۲] و در مقابل، عده‌ای با رویکرد تردیدآمیز و گاه منفی،^[۳] تشکیل نهادهای قانون‌‌گذار و استفاده از واژه قانون را رد کرده،^[۴] وارد جدال لفظی با گروه نخست شدند.^[۵]

مفهوم‌شناسی

جایگاه در فقه معاصر

مشروعیت یا عدم مشروعیت قانون‌گذاری به مفهوم مدرن آن در امور سیاسی-اجتماعی، توسط نهادهای قانون‌گذار مانند مجلس شورا، از مسائل چالش‌برانگیز در جهان اسلام است. قانون‌گذاری به شیوه جدید همانند دیگر پدیده‌ها و مفاهیم نوآیین به‌هنگام ورود به فضای اندیشه‌ای جهان اسلام، با واکنش‌های ایجابی یا سلبی از سوی اندیشمندان مذهبی به‌ویژه فقهای شیعه و اهل سنت مواجه شده است.

فقه شیعه

منابع مطالعاتی مهم

پانویس

↑ طباطبایی، حکومت قانون، ۱۳۸۶ش، ص۸۸
↑ نائینی، تنبیه الامة، ۱۳۸۲ش، ص۴۷؛ زرگری‌نژاد، رسائل مشروطیت، ۱۳۷۴ش، ص۳۱۰.
↑ کرمانی، تاریخ بیداری ایرانیان، ۱۳۵۷ش، ص۳۲۲.
↑ طباطبایی، حکومت قانون، ۱۳۸۶ش، ۳۷۳-۳۷۴.
↑ نوری، لوایح، ۱۳۶۲ش، ص۳۱-۳۲؛ ترکمان، رسائل، مکتوبات، ...، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۱۹۴.

منابع

[1] طباطبایی، حکومت قانون، ۱۳۸۶ش، ص۸۸

[2] نائینی، تنبیه الامة، ۱۳۸۲ش، ص۴۷؛ زرگری‌نژاد، رسائل مشروطیت، ۱۳۷۴ش، ص۳۱۰.

[3] کرمانی، تاریخ بیداری ایرانیان، ۱۳۵۷ش، ص۳۲۲.

[4] طباطبایی، حکومت قانون، ۱۳۸۶ش، ۳۷۳-۳۷۴.

[5] نوری، لوایح، ۱۳۶۲ش، ص۳۱-۳۲؛ ترکمان، رسائل، مکتوبات، ...، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۱۹۴.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]