کاربر:Reyhani/صفحه تمرین

از دانشنامه فقه معاصر

خودافشایی (Self-disclosure) عبارت است از بیان اطلاعات شخصی‌ یا احساسات درونی در مقابل کسی که از آن اطلاع ندارد. این مفهوم عمدتا در روانشناسی و در خصوص افشای اسرار شخصی در فرایند مشاوره و رواندرمانگری مطرح شده است. تفاوت اقرار با خودافشایی در آن است که اقرار معمولا در دادگاه و تحت تاثیر عوامل بیرونی مانند استفهام قاضی یا بازپرس محقق می‌شود اما خودافشایی با اختیار گوینده و خارج از روند حقوقی انجام می‌پذیرد. این مساله به دلیل همسویی با اعتراف به گناه، افشای اسرار یا اذلال نفس قابل بحث و بررسی در فقه معاصر است. در فقه مورد نهی واقع شده و

کتاب‌ها

فارسی

عربی

مقاله‌ها

فارسی

  1. بررسی استدلالی حکم فقهی خودافشایی مراجعان در جلسه مشاوره و درمان، احمدرضا فامیل دردشتی و سید علی سیدموسوی، دوفصلنامه پژوهش‌های روان‌شناسی اسلامی، دوره ۲، شماره ۱، ۱۳۹۸ش. مقاله را اینجا ببینید
  2. تداعی آزاد در روان تحلیلگری و حکم تکلیفی بازگویی گناه، احمد مروارید و محمدصادق علمی سولا و مرتضی مدرس غروی، فصلنامه جستارهای فقهی و اصولی، دوره ۴، شماره ۲، ۱۳۹۷ش. مقاله را اینجا ببینید
  3. مهارت خودافشایی از منظر قرآن کریم و روایات، نسیبه علمایی و مهدی مطیع، دوفصلنامه کتاب قیم، دوره ۳، شماره ۸، ۱۳۹۲ش. مقاله را اینجا ببینید

عربی

پایان‌نامه‌ها

  1. بررسی احکام تعامل میان روان‌تحلیلگر و درمانجو از منظر فقه امامیه، احمد مروارید، رساله دکتری، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه فردوسی مشهد، ۱۳۹۸ش. پایان‌نامه را اینجا ببینید

منابع دیگر

  1. درس فقه مشاوره، هادی عباسی خراسانی، ۱۴۰۰ش. گزارش درس
  2. نشست علمی اصول روان‌درمانی از منظر اسلامی فقهی، احمد مروارید، ۱۳۹۶ش. گزارش نشست