کاربر:Rezashams/صفحه تمرین۳: تفاوت میان نسخه‌ها
جز صفحه را خالی کرد برچسب‌ها: خالی کردن واگردانی دستی |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه|عنوان=آیه ۶۳ سوره شعراء|تصویر=تصویر متن آیه ۶۳ سوره شعراء.png|توضیح تصویر=|اندازه تصویر=|نام آیه=|واقع در سوره=[[سوره شعراء]]|شماره آیه=۶۳|جزء=۱۹|شأن نزول=|مکان نزول=مکه|موضوع=[[معجزه شکافتن دریا توسط موسی(ع)]]|درباره=|سایر=|آیات مرتبط=}} | |||
'''آیه ۶۳ سوره شعراء''' اشاره به وحی الهی به حضرت موسی(ع) و نشان دادن راه نجات به او و بنی‌اسرائیل از دست فرعونیان دارد.<ref>مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، 1373ش، ص370.</ref> به نقل از تفسیر نمونه بعد از ماجرای ایمان آوردن ساحران به موسی(ع) و خدای او، زمینه مساعدی برای تبلیغ دین فراهم شد و موسی(ع) سالیان متمادی تبلیغ آیین خود کرد. او با آوردن معجزات متعدد با بنی‌اسرائیل اتمام حجت نمود. بعد از مشخص شدن مومنان از کافران شبی دستور الهی بر کوچ از مصر رسید و خدا خبر از تعقیب شدن موسی توسط فرعونیان را به او داد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، 1371ش، ص224-244.</ref> | |||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] بنابر آیات دیگر این دستور را یک نقشه الهی برای نابودی و عذاب کافران دانسته است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، 1371ش، ص236.</ref> همچنین خداوند در [[آیه 24 سوره دخان]] وعده هلاکت فرعونیان را در کنار امر به کوچ شبانه آنها بیان کرده است.<ref>سوره دخان، آیه 24.</ref> نتیجه این تعقیب محاصره شدن بنی‌اسرائیل میان فرعونیان و دریا بود و بنی‌اسرائیل مضطرب و وحشت‌زده، مطمئن به غلبه فرعونیان بر آنها بودند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۲۴۴.</ref> به گفته مکارم شیرازی در تفسیر [[آیه ۶۲ سوره شعراء]] موسی تشویش و اضطراب آنها را بی‌جا دانست و وعده هدایت الهی را داد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۲۴۴.</ref> با توجه به آیه ۶۳ سوره شعراء در این میان وحی به موسی(ع) نازل شد که عصایت را به دریا بزن. دریا شکافت و آبها با روی هم قرار گرفتن مانند کوهی بزرگ گشتند و در میان دریا راهی نمایان شد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۲۴۴.</ref> | |||
بنابر روایات هنگامی که عصای موسی به دریا برخورد کرد و آن را شکافت ۱۲ راه در میان دریا پدیدار شد و هر گروهی از بنی‌اسرائیل از راهی رفتند.<ref>البرهان ج۴ ص۱۷۱.</ref> خداوند در [[آیه ۷۷ سوره طه]] از خشک بودن این مسیرها خبر داده است.<ref>آیه۷۷، سوره طه.</ref> به گفته مغنیه هنگامی که دریا شکافت فرعون این اتفاق را برای اطرافیانش به نفع خود تفسیر کرد و به آنها گفت دریا به فرمان من شکافته شده و دشمنانم را غرق خواهد کرد اما خود گرفتار شد.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، 1424ق، ج۵، ص۴۹۹.</ref> [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] معتقد است این دریا، دریای نیل مابین ایله و مصر بوده باشد و برخی معتقدند دریایی میان یمن و عربستان تا مصر به‌نام دریای قلزم است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ج۷، ص۳۰۱.</ref> | |||
{{گفت و گو|و بدنبال آن به موسی وحی کردیم: «عصایت را به دریا بزن!» [عصایش را به دریا زد] و دریا از هم شکافته شد، و هر بخشی همچون کوه عظیمی بود.<ref>مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، ۱۳۷۳ش، ص۳۷۰.</ref>|عرض=۱۰۰|شکل بندی عنوان=line-height:200%; font-size:150%; font-weight: normal;|شکل بندی ستون راست=text-align:center; line-height:170%|شکل بندی آدرس=font-size:75%;|تورفتگی=۰|تراز=وسط|عنوان={{عربی|اندازه=۱۵۰%|فَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنِ اضْرِبْ بِعَصَاكَ الْبَحْرَ فَانْفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ | |||
}}|آدرس=سوره شعراء، آیه۶۳}} | |||
== پانویس == | |||
{{پانوشت}} | |||
== منابع == | |||
{{منابع}} | |||
* بحرانی، هاشم بن سلیمان، البرهان فی تفسیر القرآن، قم، موسسة البعثة، ۱۴۱۵ق. | |||
* خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح النهج‌البلاغه، تهران، مكتبة الإسلامية، بی‌تا. | |||
* شیخ طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، تحقیق: احمد قصیر عاملی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بی‌تا. | |||
* طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسه الاعلمی للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۳۹۰ق. | |||
* طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش. | |||
* عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر العیّاشی، بتصحیح سید هاشم رسولی محلاتی، تهران، المطبعة العلمیة، ۱۳۸۰ق. | |||
* فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر (مفاتیح الغیب)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ سوم، ۱۴۲۰ق. | |||
* فیض کاشانی، محمد، تفسیر الصافی، تهران، مكتبة الصدر، چاپ دوم، ۱۴۱۵ق | |||
* قمی مشهدی، محمد، تفسير كنز الدقائق و بحر الغرائب، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى، چاپ اول، ۱۳۶۸ش. | |||
* کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیة، ۱۴۰۷ق. | |||
* مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش. | |||
{{پایان}} | |||
نسخهٔ ۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۳۷
آیه ۶۳ سوره شعراء اشاره به وحی الهی به حضرت موسی(ع) و نشان دادن راه نجات به او و بنی‌اسرائیل از دست فرعونیان دارد.[۱] به نقل از تفسیر نمونه بعد از ماجرای ایمان آوردن ساحران به موسی(ع) و خدای او، زمینه مساعدی برای تبلیغ دین فراهم شد و موسی(ع) سالیان متمادی تبلیغ آیین خود کرد. او با آوردن معجزات متعدد با بنی‌اسرائیل اتمام حجت نمود. بعد از مشخص شدن مومنان از کافران شبی دستور الهی بر کوچ از مصر رسید و خدا خبر از تعقیب شدن موسی توسط فرعونیان را به او داد.[۲]
مکارم شیرازی بنابر آیات دیگر این دستور را یک نقشه الهی برای نابودی و عذاب کافران دانسته است.[۳] همچنین خداوند در آیه 24 سوره دخان وعده هلاکت فرعونیان را در کنار امر به کوچ شبانه آنها بیان کرده است.[۴] نتیجه این تعقیب محاصره شدن بنی‌اسرائیل میان فرعونیان و دریا بود و بنی‌اسرائیل مضطرب و وحشت‌زده، مطمئن به غلبه فرعونیان بر آنها بودند.[۵] به گفته مکارم شیرازی در تفسیر آیه ۶۲ سوره شعراء موسی تشویش و اضطراب آنها را بی‌جا دانست و وعده هدایت الهی را داد.[۶] با توجه به آیه ۶۳ سوره شعراء در این میان وحی به موسی(ع) نازل شد که عصایت را به دریا بزن. دریا شکافت و آبها با روی هم قرار گرفتن مانند کوهی بزرگ گشتند و در میان دریا راهی نمایان شد.[۷]
بنابر روایات هنگامی که عصای موسی به دریا برخورد کرد و آن را شکافت ۱۲ راه در میان دریا پدیدار شد و هر گروهی از بنی‌اسرائیل از راهی رفتند.[۸] خداوند در آیه ۷۷ سوره طه از خشک بودن این مسیرها خبر داده است.[۹] به گفته مغنیه هنگامی که دریا شکافت فرعون این اتفاق را برای اطرافیانش به نفع خود تفسیر کرد و به آنها گفت دریا به فرمان من شکافته شده و دشمنانم را غرق خواهد کرد اما خود گرفتار شد.[۱۰] طبرسی معتقد است این دریا، دریای نیل مابین ایله و مصر بوده باشد و برخی معتقدند دریایی میان یمن و عربستان تا مصر به‌نام دریای قلزم است.[۱۱]
پانویس
منابع
- بحرانی، هاشم بن سلیمان، البرهان فی تفسیر القرآن، قم، موسسة البعثة، ۱۴۱۵ق.
- خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح النهج‌البلاغه، تهران، مكتبة الإسلامية، بی‌تا.
- شیخ طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، تحقیق: احمد قصیر عاملی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بی‌تا.
- طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسه الاعلمی للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۳۹۰ق.
- طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش.
- عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر العیّاشی، بتصحیح سید هاشم رسولی محلاتی، تهران، المطبعة العلمیة، ۱۳۸۰ق.
- فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر (مفاتیح الغیب)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ سوم، ۱۴۲۰ق.
- فیض کاشانی، محمد، تفسیر الصافی، تهران، مكتبة الصدر، چاپ دوم، ۱۴۱۵ق
- قمی مشهدی، محمد، تفسير كنز الدقائق و بحر الغرائب، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى، چاپ اول، ۱۳۶۸ش.
- کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیة، ۱۴۰۷ق.
- مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش.
- ↑ مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، 1373ش، ص370.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، 1371ش، ص224-244.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، 1371ش، ص236.
- ↑ سوره دخان، آیه 24.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۲۴۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۲۴۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۲۴۴.
- ↑ البرهان ج۴ ص۱۷۱.
- ↑ آیه۷۷، سوره طه.
- ↑ مغنیه، تفسیر الکاشف، 1424ق، ج۵، ص۴۹۹.
- ↑ طبرسی، مجمع البیان، ج۷، ص۳۰۱.