کاربر:Khoshnudi/صفحه تمرین۲

بسمه تعالی

مرکز مدیریت حوزه علمیه خراسان ـ ریاست محترم امور اساتید

آقای مجید خوشنودی به شناسه طلبگی ۸۳۱۱۱۱۰۷۶۵ دارای سابقه تدریس دروس سطح ۱ و ۲ بوده و صلاحیت علمی و اخلاقی وی برای تدریس دروس ذیل مورد تأیید است.

• فقه سطح ۱ و سطح ۲
• علوم حدیث، درایة الحدیث، علم رجال
• ادبیات عرب و بلاغت
• منطق و فلسفه سطح ۲

سلام علیکم. اینجانب مجید خوشنودی به شناسه طلبگی ۸۳۱۱۱۱۰۷۶۵ فارغ التحصیل سطح ۳ حوزه علمیه مشهد دارای سوابق تحصیلی و تدریس زیر هستم.

• تحصیل سطح یک در مدارس علمیه اهل‌بیت(ع) و سعادت
• تحصیل سطح دو و سه بصورت آزاد و استفاده از محضر اساتیدی همچون: حجة‌الاسلام استاد درایتی، حجة‌الاسلام استاد محسن مروارید، حجة‌الاسلام استاد دری
• تحصیلات درس خارج فقه و اصول در مشهد و قم

1. ۳ سال درس خارج فقه آیت‌الله حاج مهدی مروارید در مشهد
2. ۲ سال درس خارج اصول حجة‌الاسلام استاد تبادکانی در مشهد
3. ۱ سال درس خارج فقه حجة‌الاسلام استاد درایتی در مشهد
4. ۵ سال درس خارج فقه و اصول آیت‌الله حاج مهدی گنجی در قم
5. ۲ سال درس خارج فقه و اصول آیت‌الله حاج محمدتقی شهیدی در قم
6. ۲ سال تحصیل در مؤسسه فقه اقتصادی طیبات در قم و استفاده از حجج اسلام استاد مصباحی‌مقدم، استاد مجید رضایی، استاد عبادی

• تدریس و نظارت خارج

1. ۴ سال تدریس دروس مختلف سطح ۱ در مدرسه اهل‌بیت(ع)
2. ۲ سال تدریس اصول فقه سطح ۱ در مدرسه آیت‌الله خوئی
3. ۲ سال نظارت درس کفایه در مؤسسه ثامن
4. ۲ سال تدریس رسائل در مؤسسه ثامن
5. ۵ سال نظارت درس خارج فقه و اصول آیت‌الله گنجی در قم

حرز جواد

حِرز (جمع آن اَحْراز) در لغت به جایی می‌گویند که چنان محصور و محکم باشد که اگر کسی بدان وارد شود از گزندها و خطرها مصون بماند و در اصطلاح، مشابه با تعویذ و عُوذَه یا قسمی از آن است که با آداب شرع موافق باشد. بنابه گفته زمخشری کاربرد حرز در معنای اصطلاحی از باب مَجاز است.

ابن‌طاووس دعای منسوب به امام جواد(ع) را که گویند برای مصون ماندن از آسیب‌ها برای مأمون نوشت، در مُهَج‌الدعوات «حرز» و در الامان «عوذه» نامیده‌است. از مقایسه متون حرزها و تعویذها نیز به تفاوتی نمی‌توان دست یافت. به همین سبب، در ادبیات محدّثان و اهل دعا، حرز و تعویذ و تحرّز و تعوّذ غالباً در یک سیاق و به یک معنا به‌کار رفته‌اند. شاید بتوان گفت تعویذ تنها خواندنی‌ها و نوشتنی‌ها (از قبیل اسم اعظم یا اذکار و ادعیه) است، اما حرز افزون بر اینها شامل اشیا هم می‌گردد.

واژه حرز و مشتقات آن در قرآن نیامده، اما در احادیث شیعه و سنّی و ادعیه مأثور این واژه فراوان به‌کار رفته‌است. شماری از این حدیث‌ها، از جمله حدیث انس بن مالک و حدیث منقول از حضرت علی(ع)، حاکی از کاربرد حرز، به معنای مصطلح، در صدر اسلام است به این معنا که پیامبر(ص)، امامان و برخی از صحابه و تابعان و اتباع ایشان برای حفظ خود یا دیگران از گزندها و آسیب‌ها حرز به‌کار می‌برده و نتیجه مطلوب را نیز به دست می‌آورده‌اند.

به‌همراه داشتن حرز جواد، منسوب به امام جواد(ع)، نیز در میان شیعیان و ایرانیان چندان متداول بوده که «حرز جواد کسی بودن» و «حرز جواد خود کردن»، به معنای «پیوسته با او بودن» و «همیشه کسی را همراه خود کردن»، مَثَل شده‌است. در کتب ادعیه و حدیث درباره این حرز، که گویند نخستین بار امام جواد(ع) آن را برای مأمون عباسی نوشته، حکایت شگفت‌انگیزی نقل شده‌است محمد بن حسنعلی شوشتری، یکی از عالمان سده دوازدهم و نواده عبداللّه‌بن حسین تستری، نیز رساله‌ای به نام آداب حرز الجواد برای شاه‌سلطان حسین صفوی نوشته‌است.