محاربه بدون سلاح (منابع مطالعاتی): تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{منابع مطالعاتی}} | {{منابع مطالعاتی}} | ||
[[محاربه با سلاح غیرمتعارف]] ایجاد ناامنی، تهدید و ترساندن مردم، یا ارتکاب جرم‌هایی نظیر راهزنی، سرقت و قتل است که با ابزارهایی غیر از سلاح‌های متعارف اعم از سرد و گرم صورت می‌گیرد؛ مانند: تهدید با اسید، بیماری‌های واگیردار، هک‌های اینترنتی، اسباب‌بازی‌هایی که شبیه سلاح متعارف‌اند، سلاح‌های بیولوژی و غیره. با توجه به این نکته که وجود سلاح شرط تحقق محاربه است نظرات مختلفی در مورد مفهوم سلاح وجود دارد. در مفهوم مضیق، سلاح چیزی است که با آن جنگ و قتال صورت می‌گیرد. مصادیق سلاح مطابق این تعریف عبارت است | [[محاربه با سلاح غیرمتعارف]] ایجاد ناامنی، تهدید و ترساندن مردم، یا ارتکاب جرم‌هایی نظیر راهزنی، سرقت و قتل است که با ابزارهایی غیر از سلاح‌های متعارف اعم از سرد و گرم صورت می‌گیرد؛ مانند: تهدید با اسید، بیماری‌های واگیردار، هک‌های اینترنتی، اسباب‌بازی‌هایی که شبیه سلاح متعارف‌اند، سلاح‌های بیولوژی و غیره. با توجه به این نکته که وجود سلاح شرط تحقق محاربه است نظرات مختلفی در مورد مفهوم سلاح وجود دارد. در مفهوم مضیق، سلاح چیزی است که با آن جنگ و قتال صورت می‌گیرد. مصادیق سلاح مطابق این تعریف عبارت است از انواع سلاح‌های گرم و سرد مانند تفنگ، کلت، شمشیر، نیزه، قمه و کارد. دیدگاهی دیگر معتقد است، علاوه بر موارد فوق، آنچه که درصورت به‌کارگیری قابلیت ترساندن داشته باشد نیز سلاح محسوب می‌شود؛ مانند چوب، عصا و سنگ. دیدگاه سوّم در مفهومی موسع معتقد است که بکار بردن زور و تهدید هم سلاح محسوب می‌شود. به‌کارگیری سلاح غیرمتعارف و تحقق محاربه را در دیدگاه دوم و سوم می‌توان یافت. | ||
ماده ۱۸۳ قانون مجازات اسلامی جمهوری اسلامی ایران بیانگر است که اگر فردی برای ایجاد رعب و هراس و سلب آزادی و امنیت مردم دست به اسلحه ببرد، محارب و مفسد فی الارض می‌باشد. و اشاره‌ای به نوع سلاح نکرده است که از حیث فقهی حمل بر سلاح متعارف می‌شود. | ماده ۱۸۳ قانون مجازات اسلامی جمهوری اسلامی ایران بیانگر است که اگر فردی برای ایجاد رعب و هراس و سلب آزادی و امنیت مردم دست به اسلحه ببرد، محارب و مفسد فی الارض می‌باشد. و اشاره‌ای به نوع سلاح نکرده است که از حیث فقهی حمل بر سلاح متعارف می‌شود. | ||
پرسش‌های ذیل با توجه به این بحث قابل طرح است: آیا منظور از سلاح | پرسش‌های ذیل با توجه به این بحث قابل طرح است: آیا منظور از سلاح صرفاً سلاح متعارف است؟ آیا می‌توان برای اعمال مجرمانه‌ای که ماهیتاً محاربه نیستند، مجازات محارب را اعمال کرد؟ آیا سلاح گرم خالی از فشنگ نیز مصداق سلاح محارب است؟ | ||
نسخهٔ ۱۰ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۱۰
محاربه با سلاح غیرمتعارف ایجاد ناامنی، تهدید و ترساندن مردم، یا ارتکاب جرم‌هایی نظیر راهزنی، سرقت و قتل است که با ابزارهایی غیر از سلاح‌های متعارف اعم از سرد و گرم صورت می‌گیرد؛ مانند: تهدید با اسید، بیماری‌های واگیردار، هک‌های اینترنتی، اسباب‌بازی‌هایی که شبیه سلاح متعارف‌اند، سلاح‌های بیولوژی و غیره. با توجه به این نکته که وجود سلاح شرط تحقق محاربه است نظرات مختلفی در مورد مفهوم سلاح وجود دارد. در مفهوم مضیق، سلاح چیزی است که با آن جنگ و قتال صورت می‌گیرد. مصادیق سلاح مطابق این تعریف عبارت است از انواع سلاح‌های گرم و سرد مانند تفنگ، کلت، شمشیر، نیزه، قمه و کارد. دیدگاهی دیگر معتقد است، علاوه بر موارد فوق، آنچه که درصورت به‌کارگیری قابلیت ترساندن داشته باشد نیز سلاح محسوب می‌شود؛ مانند چوب، عصا و سنگ. دیدگاه سوّم در مفهومی موسع معتقد است که بکار بردن زور و تهدید هم سلاح محسوب می‌شود. به‌کارگیری سلاح غیرمتعارف و تحقق محاربه را در دیدگاه دوم و سوم می‌توان یافت.
ماده ۱۸۳ قانون مجازات اسلامی جمهوری اسلامی ایران بیانگر است که اگر فردی برای ایجاد رعب و هراس و سلب آزادی و امنیت مردم دست به اسلحه ببرد، محارب و مفسد فی الارض می‌باشد. و اشاره‌ای به نوع سلاح نکرده است که از حیث فقهی حمل بر سلاح متعارف می‌شود.
پرسش‌های ذیل با توجه به این بحث قابل طرح است: آیا منظور از سلاح صرفاً سلاح متعارف است؟ آیا می‌توان برای اعمال مجرمانه‌ای که ماهیتاً محاربه نیستند، مجازات محارب را اعمال کرد؟ آیا سلاح گرم خالی از فشنگ نیز مصداق سلاح محارب است؟
مقاله
فارسی
- جستاری بر هم پوشانی محاربه و افساد فی الارض در مواجهه با اعمال تروریسم هسته ای، سید مصطفی مشکات، فصلنامه پژوهش‌های حقوقی، دوره ۲۰، شماره ۴۵، ۱۴۰۰ش. مقاله را از اینجا بخوانید.
- تأملی فقهی بر محاربه بودن یا نبودن ناقلان ویروس‌های کشنده، فاطمه مهدوی، فصلنامه فقه و تاریخ تمدّن، دوره ۷، شماره ۴، ۱۴۰۰ش. مم
- امکان سنجی فقهی و حقوقی انتساب عنوان محاربه درخصوص جرم قاچاق انسان، مهدی محمدیان‌امیری و شهاب عالیشاه و ژاله خانجانی، فصلنامه مطالعات فقه اقتصادی، شماره ۳، ۱۳۹۸ش. مقاله را از اینجا بخوانید.
- رویکرد حقوق کیفری ایران به ماهیت و به کارگیری سلاح در محاربه، سید ابراهیم قدسی و ابراهیم رهنمازاده، دوفصلنامه آموزه‌های حقوق کیفری، شماره ۱۵، ۱۳۹۷ش. مقاله را از اینجا بخوانید.
- تاملی در اشتراط قید سلاح و محاربه اینترنتی، علی‌اکبر ایزدی‌فرد و سیدمجتبی حسین‌نژاد، فصلنامه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دوره ۵۰، شماره ۲، ۱۳۹۶ش. مقاله را از اینجا بخوانید.
- بررسی امکان تطبیق عنوان محاربه بر انتقال گسترده ویروس عامل ایدز، سیدرضا احسان‌پور، فصلنامه فقه پزشکی، دوره ۲، شماره ۳ و ۴، ۱۳۸۹ش. مقاله را از اینجا بخوانید.
عربی
- الحرابة الإلكترونية: دراسة فقهية تأصيلية، محمد عبدالرحمن إبراهيم سلامة، مجلة مجمع، عدد ۱۷، ۲۰۱۶م. مقاله را از اینجا بخوانید.
- العلاقة بين الاختطاف والحرابة، مصعب بن عبدالله بن محمد الخنين، المجلة العربية للدراسات الإسلامية و الشرعية، العدد ۴، ۲۰۱۸م. مقاله را از اینجا بخوانید.
پایان‌نامه
- بررسی مصادیق نوپدید محاربه در فقه مذاهب خمسه با تاکید برفضای مجازی و تطبیق ان با حقوق موضوعه ایران، علی عبداللهی‌سفتوک، کارشناسی ارشد، دانشگاه ادیان و مذاهب، دانشکده مذاهب، ۱۴۰۰ش. پایان‌نامه را از اینجا بخوانید.
- بررسی اسیدپاشی در حقوق کیفری ایران، اکرم باقری، کارشناسی ارشد، دانشگاه مازندران، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، ۱۳۹۲ش. پایان‌نامه را از اینجا بخوانید.
- مسئولیت فقهی و حقوقی انتقال دهنده بیماری ایدز، سید احمد میرصانع، کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، مجتمع دانشگاهی ولیعصر (عج) - دانشکده ادبیات و علوم انسانی، ۱۳۹۲ش. پایان‌نامه را از اینجا بخوانید.