کاربر:Khoshnudi/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه فقه معاصر
Khoshnudi (بحث | مشارکت‌ها)
Khoshnudi (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۱: خط ۱:
شناسه مقاله که چکیده همه متن است. با عباراتی کوتاه و گویا که بتواند همه متن را نمایندگی کند.
شناسه مقاله که چکیده همه متن است. با عباراتی کوتاه و گویا که بتواند همه متن را نمایندگی کند.
==مفهوم‌شناسی و تعریف==
==مفهوم‌شناسی و تعریف==
تمسک به عموم و اطلاق از روش‌های بدست آوردن احکام شرعی است. با توجه به اکمال دین و اتمام شریعت، قضایای نقلی جدیدی از شارع صادر نمی‌شود. امروزه مقدار معین و محدودی از احکام و موضوعات شرعی در دسترس است. حال آنکه فقها معاصر با عناوین و موضاعاتی روبرو هستند که در زمان صدور شریعت، وجود نداشته‌اند. در نتیجه پژوهشگران فقه معاصر برای تعیین حکم فقهی نسبت به پدیده های جدید، با این پرسش روبه رو می‌شوند که برای پی بردن به حکم آن پدیده آیا می‌توان به عمومات یا اطلاقات ادله شرعی تمسک کرد یا خیر؟
تمسک به عموم و اطلاق از روش‌های بدست آوردن احکام شرعی است. با توجه به اکمال دین و اتمام شریعت، قضایای نقلی جدیدی از شارع صادر نمی‌شود. امروزه مقدار معین و محدودی از احکام و موضوعات شرعی در دسترس است. حال آنکه فقهای معاصر با عناوین و موضاعاتی روبرو هستند که در زمان صدور شریعت، وجود نداشته‌اند. در نتیجه پژوهشگران فقه معاصر برای تعیین حکم فقهی نسبت به پدیده های جدید، با این پرسش روبه رو می‌شوند که برای پی بردن به حکم آن پدیده آیا می‌توان به عمومات یا اطلاقات ادله شرعی تمسک کرد یا خیر؟
===تاریخچه===
===تاریخچه===
پیشینه طرح این مسأله مربوط به بحث شکار صید با تفنگ است. شیخ بهایی این بحث را مطرح کرده است ....(شیخ بهایی، ۷۳۹؛ مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی،
پیشینه طرح این مسأله مربوط به بحث شکار صید با تفنگ است. شیخ بهایی این بحث را مطرح کرده است ....(شیخ بهایی، ۷۳۹؛ مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی،

نسخهٔ ‏۱۳ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۱۵

شناسه مقاله که چکیده همه متن است. با عباراتی کوتاه و گویا که بتواند همه متن را نمایندگی کند.

مفهوم‌شناسی و تعریف

تمسک به عموم و اطلاق از روش‌های بدست آوردن احکام شرعی است. با توجه به اکمال دین و اتمام شریعت، قضایای نقلی جدیدی از شارع صادر نمی‌شود. امروزه مقدار معین و محدودی از احکام و موضوعات شرعی در دسترس است. حال آنکه فقهای معاصر با عناوین و موضاعاتی روبرو هستند که در زمان صدور شریعت، وجود نداشته‌اند. در نتیجه پژوهشگران فقه معاصر برای تعیین حکم فقهی نسبت به پدیده های جدید، با این پرسش روبه رو می‌شوند که برای پی بردن به حکم آن پدیده آیا می‌توان به عمومات یا اطلاقات ادله شرعی تمسک کرد یا خیر؟

تاریخچه

پیشینه طرح این مسأله مربوط به بحث شکار صید با تفنگ است. شیخ بهایی این بحث را مطرح کرده است ....(شیخ بهایی، ۷۳۹؛ مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی، ۳۸۹/۷؛ کرمانشاهی، ۲۹۲/۲؛ طباطبایی، ۱۳/ ۲۷۶؛ سبزواری، ۵۷۹/۲ ؛ مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی، ۲۷۹/۹۲؛ نراقی، مستند الشیعة، ۳۱۹/۱۰ تا ۳۱۸؛ صاحب جواهر، ۱۹/۳۶) و عقدهای جدید (میرزای قمی، ۶۱/۲؛ طباطبایی، ۲۱۹/۸؛ نراقی، عوائد الایام ۱۹؛ نایینی، ۱۰۶/۱ تا ۱۰۵؛ مکارم شیرازی، ۲۰۶/۲۲ تا ۲۵۰؛ علی دوست، فقه و حقوق قراردادها، ۷۹) از اولین مسائل مطرح شده در فقه دربارهٔ تمسک به اطلاق در مسئله مستحدث است. سید محمد باقر صدر این نساله را نسبت به قاعده لاضرر مطرح کرده است.(صدر، لاضرر، ۲۷۰ تا ۲۷۳؛ خرازی، ۴۱۴/۱ )

تأثیر در فقه معاصر

در این بخش باید توضیح داده شود که این مبنا در کدام یک از مسائل کلان یا خرد فقه معاصر تأثیر می‌گذارد و این تأثیر به چه شکل است.

قائلان

دلایل

نقدها و منتقدان

منابع مطالعاتی مهم

اعم از کتاب و مقاله و رساله و ....

پانویس

منابع