ماءالشعیر (منابع مطالعاتی): تفاوت میان نسخه‌ها
Mkhaghanif (بحث | مشارکت‌ها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
* رسالتان فی ماءالشعیر، الفقاع و ملت الشعیر، [[محمد سند]]، نشر صادق، ۱۳۹۶. | * رسالتان فی ماءالشعیر، الفقاع و ملت الشعیر، [[محمد سند]]، نشر صادق، ۱۳۹۶. | ||
* آئين كيفرى اسلام، اكبر ترابى شهرضايى، قم، مركز فقهى ائمه اطهار( ع)، ۱۳۹۰ش. | * آئين كيفرى اسلام، اكبر ترابى شهرضايى، قم، مركز فقهى ائمه اطهار( ع)، ۱۳۹۰ش. | ||
* مالت و ماءالشعیر، احمدرضا فیضی‌پور و | * مالت و ماءالشعیر، احمدرضا فیضی‌پور و سید حسین حسینی‌قابوس، تهران، نشر علم کشاورزی ایران ۱۳۸۹ش. | ||
* فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بيت عليهم‌السّلام، تحقيق و تأليف مؤسّسه دائرة‌المعارف فقه اسلامى، زير نظر [[سید محمود هاشمى]] شاهرودى، قم، نشر مؤسّسه دائرة المعارف فقه اسلامى، ۱۳۸۷ش، ج۳ ص۱۳۸ و ج۴، ص۴۹۴. | * فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بيت عليهم‌السّلام، تحقيق و تأليف مؤسّسه دائرة‌المعارف فقه اسلامى، زير نظر [[سید محمود هاشمى]] شاهرودى، قم، نشر مؤسّسه دائرة المعارف فقه اسلامى، ۱۳۸۷ش، ج۳ ص۱۳۸ و ج۴، ص۴۹۴. | ||
نسخهٔ ۹ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۳۷
ماء الشعیر از نوشیدنی‌هایی است که به علت شباهت با مشروبات الکلی (خمر) محل گفت‌وگوی فقهی قرار گرفته است. و از آنجا که در جهان معاصر امکان تولید انبوه آن وجود دارد مورد پرسش مؤمنان است. درباره حکم نوشیدن ماء الشعیر پژوهش‌هایی انجام شده است.
کتاب‌ها
کتاب‌های فقه قدیم
- تنقیح مبانی العروة الطهارة، ميرزا جواد تبريزی، قم، نشر دارالصدیقه الشهیده،۱۴۲۶ق.
- أنوار الفقاهة(كتاب الطهارة) شيخ حسن كاشف الغطاء، نجف، مکتبة کاشف الغطاء العامة، ج۱، ص۳۶۸.
- موسوعة الامام الخوئی. سيد أبوالقاسم خوئی، نجف، مؤسسة الخوئی الإسلامیة، ج۳، ص۱۲۹.
- الرسائل العشر، شیخ طوسی، موسسه النشر الاسلامي، ۱۳۶۳ش (رسالة فی تحریم الفقاع).
- كتاب الطهارة، سید روح‌الله خمینی، موسسه تنظيم و نشر آثار امام خمينى، ۱۴۲۱ق، ج۳، ص۲۸۴.
کتاب‌های معاصر
- رسالتان فی ماءالشعیر، الفقاع و ملت الشعیر، محمد سند، نشر صادق، ۱۳۹۶.
- آئين كيفرى اسلام، اكبر ترابى شهرضايى، قم، مركز فقهى ائمه اطهار( ع)، ۱۳۹۰ش.
- مالت و ماءالشعیر، احمدرضا فیضی‌پور و سید حسین حسینی‌قابوس، تهران، نشر علم کشاورزی ایران ۱۳۸۹ش.
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بيت عليهم‌السّلام، تحقيق و تأليف مؤسّسه دائرة‌المعارف فقه اسلامى، زير نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، قم، نشر مؤسّسه دائرة المعارف فقه اسلامى، ۱۳۸۷ش، ج۳ ص۱۳۸ و ج۴، ص۴۹۴.