کاربر:Salehi/صفحه تمرین۳: تفاوت میان نسخه‌ها
صفحه را خالی کرد برچسب‌ها: خالی کردن واگردانی دستی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== معرفی اجمالی == | |||
مشارکت سیاسی در فقه سیاسی شیعه نوشته سید سجاد ایزدهی در پی شناخت گونه مطلوب مشارکت سیاسی بر اساس آموزه‌های فقه سیاسی شیعه و تمایز آن از قرائت‌های غیراسلامی و غیرشیعی است. (ص۲۳) ایزدهی در این کتاب با استناد به مؤلفه‌های شرعی چون بیعت، شورا، النصیحة لائمة المسلمین، امر به معروف و نهی از منکر، تعاون بر برّ و تقوا و سیره پیامبر(ص) و امامان شیعه به مستندسازی مشارکت سیاسی از منظر فقه سیاسی شیعه می‌پردازد. (ص۲۰) | |||
به گفته نویسنده با عنایت به ضروری بودن مشارکت سیاسی برای حکومت در دوران معاصر و از طرف دیگر به دلیل ورود این مفهوم از اندیشه سیاسی غرب به جهان اسلام، نیاز به استخراج مبانی مشارکت سیاسی از درون آموزه‌های شریعت اسلامی بوده است. (ص۲۲-۲۳) وی هدف خود را از تدوین این کتاب ارائه تبیینی شریعت‌مدار از نقش مردم در نظام سیاسی دانسته است. (ص۲۳) | |||
نویسنده در پی پاسخ به سوالاتی چون چسیتی و سطوح مشارکت سیاسی از منظر فقه سیاسی شیعه، ادله فقهی و راهکار‌های آن در نظام سیاسی اسلام است. (ص۲۸-۲۹) به باور ایزدهی گونه مطلوب مشارکت سیاسی به منظور تعیین سرنوشت و تصمیم‌سازی‌های کلان، ظرفیت وسیعی در فقه سیاسی شیعه دارد. (ص۲۹) | |||
=== روش‌شناسی === | |||
ایزدهی در این کتاب با استفاده از منابع درجه یک فقهی (ادله اربعه) و متون درجه دو فقهی به تحلیل مشارکت سیاسی پرداخته است. رویکرد نویسنده فقهی و اجتهادی است، البته به دلیل ضرورت، بررسی سندی روایات مدنظر قرار نگرفته و در مقابل به روایات مشهور و موجه بیشتر توجه شده است. (ص۲۷) نویسنده در بخش مفهوم‌شناسی، واژگان مختلفی را در یک نظام معنایی قرار داده تا در یک شبکه به‌هم‌پیوسته، تصویری از مشارکت سیاسی فراهم آید. به گفته او در فقه شیعه عناوین مختلفی در عرصه مشارکت سیاسی وجود دارند که هرکدام دارای بار معنایی متمایزی بوده و مفهوم مشارکت سیاسی از مابه‌الاشتراک این عناوین استخراج خواهد شد. (ص۲۸) | |||
نسخهٔ ۱۰ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۹
معرفی اجمالی
مشارکت سیاسی در فقه سیاسی شیعه نوشته سید سجاد ایزدهی در پی شناخت گونه مطلوب مشارکت سیاسی بر اساس آموزه‌های فقه سیاسی شیعه و تمایز آن از قرائت‌های غیراسلامی و غیرشیعی است. (ص۲۳) ایزدهی در این کتاب با استناد به مؤلفه‌های شرعی چون بیعت، شورا، النصیحة لائمة المسلمین، امر به معروف و نهی از منکر، تعاون بر برّ و تقوا و سیره پیامبر(ص) و امامان شیعه به مستندسازی مشارکت سیاسی از منظر فقه سیاسی شیعه می‌پردازد. (ص۲۰)
به گفته نویسنده با عنایت به ضروری بودن مشارکت سیاسی برای حکومت در دوران معاصر و از طرف دیگر به دلیل ورود این مفهوم از اندیشه سیاسی غرب به جهان اسلام، نیاز به استخراج مبانی مشارکت سیاسی از درون آموزه‌های شریعت اسلامی بوده است. (ص۲۲-۲۳) وی هدف خود را از تدوین این کتاب ارائه تبیینی شریعت‌مدار از نقش مردم در نظام سیاسی دانسته است. (ص۲۳)
نویسنده در پی پاسخ به سوالاتی چون چسیتی و سطوح مشارکت سیاسی از منظر فقه سیاسی شیعه، ادله فقهی و راهکار‌های آن در نظام سیاسی اسلام است. (ص۲۸-۲۹) به باور ایزدهی گونه مطلوب مشارکت سیاسی به منظور تعیین سرنوشت و تصمیم‌سازی‌های کلان، ظرفیت وسیعی در فقه سیاسی شیعه دارد. (ص۲۹)
روش‌شناسی
ایزدهی در این کتاب با استفاده از منابع درجه یک فقهی (ادله اربعه) و متون درجه دو فقهی به تحلیل مشارکت سیاسی پرداخته است. رویکرد نویسنده فقهی و اجتهادی است، البته به دلیل ضرورت، بررسی سندی روایات مدنظر قرار نگرفته و در مقابل به روایات مشهور و موجه بیشتر توجه شده است. (ص۲۷) نویسنده در بخش مفهوم‌شناسی، واژگان مختلفی را در یک نظام معنایی قرار داده تا در یک شبکه به‌هم‌پیوسته، تصویری از مشارکت سیاسی فراهم آید. به گفته او در فقه شیعه عناوین مختلفی در عرصه مشارکت سیاسی وجود دارند که هرکدام دارای بار معنایی متمایزی بوده و مفهوم مشارکت سیاسی از مابه‌الاشتراک این عناوین استخراج خواهد شد. (ص۲۸)