فقه درمان (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
===تاثیر معاینات پزشکی در افزایش علم قاضی=== | ===تاثیر معاینات پزشکی در افزایش علم قاضی=== | ||
به نظر قاسمی، از معاینات و آزمایشات پزشکی نمی‌توان به‌عنوان ادله در اثبات جرم استفاده کرد و تنها تاثیر این معاینات و آزمایشات در فرآیند جرم‌شناسی، افزایش علم قاضی خواهد بود و بدون ضمیمه شدن به دیگر قراین و امارات فایده‌ای دربر نخواهد داشت.<ref>قاسمی، فقه درمان، ص۱۷۵.</ref> به گفته او حجیت نظر پزشک قانون در امور حقوقی و جزایی به صورت استقلالی نخواهد بود و فقط به‌عنوان شاهد می‌تواند در روند اثبات حکم به قاضی کمک کند.<ref>قاسمی، فقه درمان، ص۱۸۰.</ref> | به نظر قاسمی، از معاینات و آزمایشات پزشکی نمی‌توان به‌عنوان ادله در اثبات جرم استفاده کرد و تنها تاثیر این معاینات و آزمایشات در فرآیند جرم‌شناسی، افزایش علم قاضی خواهد بود و بدون ضمیمه شدن به دیگر قراین و امارات فایده‌ای دربر نخواهد داشت.<ref>قاسمی، فقه درمان، ص۱۷۵.</ref> به گفته او حجیت نظر پزشک قانون در امور حقوقی و جزایی به صورت استقلالی نخواهد بود و فقط به‌عنوان شاهد می‌تواند در روند اثبات حکم به قاضی کمک کند.<ref>قاسمی، فقه درمان، ص۱۸۰.</ref> | ||
===ضامن بودن پزشک در صورت عدم اخذ برائت=== | |||
نویسنده کتاب فقه درمان با طرح مسئله ضمان یا عدم ضمان پزشک حاذق هنگام وارد شدن ضرر به بیمار یا فوت او، با بیان نظر دو گروه از فقها، معتقد است در صورتی که پزشک حاذق تمام تلاش خود را به کار گیرد و با حسن نیت به درمان و مداوای بیمار اقدام کند، اگر قبل از شروع درمان اخذ برائت از صدمات وارده به بیمار نکند، ضامن خسارات وارد شده به بیمار خواهد بود و تنها در صورت اخذ برائت، مسئولیت و ضمانی برعهده او نخواهد بود.<ref>قاسمی، فقه درمان، ص۲۱۸-۲۲۵.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||