فقه درمان (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
نویسنده کتاب فقه درمان با استناد به آیات و روایات متعدد، نگاه پزشک به بدن نامحرم را در شرایط عادی بدون وجود ضرورت خاص، مانند نگاه کردن دیگران حرام می‌داند و معتقد است تفاوت میان چگونگی آن (با قصد لذت یا بدون آن) وجود ندارد.<ref>قاسمی، فقه درمان، ص۶۶-۶۷.</ref> قاسمی درمورد نگاه پزشک مرد به دست و صورت زنان نامحرم معتقد به جواز آن است و ادله قائلان به حرمت مطلق نگاه را رد می‌کند.<ref>قاسمی، فقه درمان، ص۹۰.</ref> درباره نگاه پزشکان به عورت بیمار در حالت عادی بدون وجود ضرورت، نویسنده به تبع همه فقها قائل به حرمت شده است و فرقی میان جنس مخالف یا غیر مخالف نیست.<ref>قاسمی، فقه درمان، ص۹۶.</ref> | نویسنده کتاب فقه درمان با استناد به آیات و روایات متعدد، نگاه پزشک به بدن نامحرم را در شرایط عادی بدون وجود ضرورت خاص، مانند نگاه کردن دیگران حرام می‌داند و معتقد است تفاوت میان چگونگی آن (با قصد لذت یا بدون آن) وجود ندارد.<ref>قاسمی، فقه درمان، ص۶۶-۶۷.</ref> قاسمی درمورد نگاه پزشک مرد به دست و صورت زنان نامحرم معتقد به جواز آن است و ادله قائلان به حرمت مطلق نگاه را رد می‌کند.<ref>قاسمی، فقه درمان، ص۹۰.</ref> درباره نگاه پزشکان به عورت بیمار در حالت عادی بدون وجود ضرورت، نویسنده به تبع همه فقها قائل به حرمت شده است و فرقی میان جنس مخالف یا غیر مخالف نیست.<ref>قاسمی، فقه درمان، ص۹۶.</ref> | ||
=== | ===لمس بدن نامحرم=== | ||
لمس بدن نامحرم چه در زمان معاینه و چه در زمان درمان و اعمال جراحی، در شرایط عادی حرام دانسته شده است؛ ولی لمس بدن نامحرم بدون قصد لذت و از روی لباس اشکالی نخواهد داشت، چراکه آنچه در روایات است لمس بدون واسطه است. بنابراین تا جایی که امکان دارد باید از لمس بدن نامحرم اجتناب شود و در صورت ضرورت اشکالی نخواهد داشت.<ref>قاسمی، فقه درمان، ص۹۷-۹۸.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||