کاربر:Reyhani/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
(←لید) |
(←لید) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
خودافشایی (Self-disclosure) عبارت است از بیان اطلاعات شخصی یا احساسات | خودافشایی (Self-disclosure) عبارت است از بیان اطلاعات شخصی یا احساسات پنهان، در مقابل کسی که از آن آگاهی ندارد. این مفهوم عمدتا در روانشناسی و در خصوص افشای اسرار شخصی در فرایند مشاوره و رواندرمانگری مطرح شده است. این اسرار ممکن است طیف وسیعی از مسائل، اعم از مشکلات عاطفی، جنسی، معنوی و حتی گناهانی که فرد مرتکب شده یا در حال ارتکاب است را شامل شود. تفاوت اقرار با خودافشایی در آن است که اقرار معمولا در دادگاه و تحت تاثیر عوامل بیرونی مانند استفهام قاضی یا بازپرس محقق می‌شود اما خودافشایی با اختیار گوینده و خارج از روند حقوقی انجام می‌پذیرد. روانشناسان معتقد به لزوم خودافشایی در فرایند مشاوره و رواندرمانی هستند اما به لحاظ فقهی این مساله به دلیل همسویی با اعتراف به گناه یا اذلال نفس مورد بحث و بررسی فقیهان و پژوهشگران معاصر قرار گرفته است. از نگاه برخی پژوهشگران می توان خودافشایی را از باب اضطرار برای درمان و رفع عسر و حرج جایز دانست. از فقهایی مانند کاشف الغطا که قاعده لاحرج را برای تمام احکام الزامی اعم از واجب و حرام جاری می دانند. و در مقابل برخی از فقیهان معاصر مانند سید محسن/سعید حکیم بر آنند که قاعده لاحرج نمی تواند مجوز ارتکاب محرمات باشد بلکه مفاد آن تنها ترخیص در ترک واجبات را بیان می کند. | ||
حکم فقهی خودافشایی مراجع برای مشاور و درمانگر چیست؟ در صورت جواز، آیا خودافشایی حد خاصی دارد یا فرد در مقام مشاوره و رواندرمانی می‌تواند به طور مطلق از همه اسرار با مشاور سخن بگوید؟ تشخیص مقدار الزم خودافشایی به عهده چه کسی است؟ | |||
== کتاب‌ها == | == کتاب‌ها == | ||