اسباب حجر (منابع مطالعاتی): تفاوت میان نسخه‌ها

[[اسباب حجر]] مجموعه عواملی که شخص را از تصرف در اموالش منع می‌کند و بنابر قول مشهور فقهای امامیه عبارتند از: صغر، سفاهت، جنون، مرض متصل به موت، ورشکستگی و رقیت (بندگی). بنابراین محجور کسی است که نمی‌تواند درباره اموال خود تصمیم‌ بگیرد و در این امور نیازمند نظارت و اذن ولی است. منجز بودن تصرفات محجور در بعضی موارد مانند تصرفات مجانی مورد اختلاف فقها است. رشد تعلیم و تربیت از یک‌سو و بروز و ظهور بیماری‌های جدید مانند بیماری‌های روانی از سوی دیگر، پژوهشگران معاصر را بر آن داشته تا به بررسی بیشتر این موضوع بپردازند. چالش‌هایی که به دنبال حل آن هستیم این است که: با توجه به رشد آموزشی کودکان آیا سن رشد در صغیر همان سن بلوغ است؟ معیار در اطلاق سفاهت بر اشخاص چیست؟ آیا می‌توان بیماری‌های روانی نوپدید را از اسباب حجر به‌شمار آورد؟ با توجه به اینکه عناوین ذکر شده در اسباب حجر بر شخصیت حقیقی اطلاق می‌شوند، در شخصیت‌های حقوقی مانند شرکت‌های تجاری که عمده فعالیت‌های اقتصادی را به عهده دارند، حکم حجر چگونه است؟