فلسفه فقه: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه فقه معاصر
Ma.sultanmoradi (بحث | مشارکت‌ها)
اصلاح ارقام
Ma.sultanmoradi (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۳: خط ۳:
==ریشه‌شناسی اصلاح==
==ریشه‌شناسی اصلاح==
==مسائل اساسی==
==مسائل اساسی==
مسائل فلسفه فقه را چنین برشمرده‌اند: تعریف، جایگاه، غایت، تاریخ تطور، قلمرو، ساختار و روش‌شناسی فقه و مراحل حکم فقهی و ماهیت، ارکان و انواع حکم فقهی برشمرده‌اند.<ref>توحیدی، بهبهانی، (۱۳۸۳)، ص: ۹.</ref>  
مسائل فلسفه فقه را چنین برشمرده‌اند: تعریف، جایگاه، غایت، تاریخ تطور، قلمرو، ساختار و روش‌شناسی فقه و مراحل حکم فقهی و ماهیت، ارکان و انواع حکم فقهی، ثبت یا تغییر حکم فقهی، انواع استدلال فقهی، تعریف اجتهاد، رابطه مصالح و مفاسد با حکم فقهی، حجیت منابع تشریع و شیوه‌های تفسیر نصوص برشمرده‌اند.<ref>توحیدی، بهبهانی، (۱۳۸۳)، ص: ۹.</ref>  
===تعریف فقه===
===تعریف فقه===
===غایت و اهداف فقه===
===غایت و اهداف فقه===
خط ۱۱: خط ۱۱:
===قلمرو فقه===
===قلمرو فقه===
===رابطه فقه با علوم دیگر===
===رابطه فقه با علوم دیگر===
==پیشینه==
==پیشینه==
==محققان==
==محققان==

نسخهٔ ‏۲۳ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۵۴

صفحه پودمان:Message box/ambox.css محتوایی ندارد.

فلسفه فقه، دانش درجه دوم به فقه است.[۱] برخی محققان، این رشته از دانش را، شاخه‌ای تحقق‌نیافته و در شرف تکوین، و فاقد هویت متمایز برشمرده‌اند و پرسش از چیستی آن را، پرسش از حقیقت چیزی پیش از تحقق آن دانسته‌اند.[۲]

ریشه‌شناسی اصلاح

مسائل اساسی

مسائل فلسفه فقه را چنین برشمرده‌اند: تعریف، جایگاه، غایت، تاریخ تطور، قلمرو، ساختار و روش‌شناسی فقه و مراحل حکم فقهی و ماهیت، ارکان و انواع حکم فقهی، ثبت یا تغییر حکم فقهی، انواع استدلال فقهی، تعریف اجتهاد، رابطه مصالح و مفاسد با حکم فقهی، حجیت منابع تشریع و شیوه‌های تفسیر نصوص برشمرده‌اند.[۳]

تعریف فقه

غایت و اهداف فقه

ساختار فقه و تقسیم‌بندی آن

روش‌شناسی فقه

ماهیت احکام فقهی

قلمرو فقه

رابطه فقه با علوم دیگر

پیشینه

محققان

تأثیر بر فقه

نتیجه‌های مختلف حاصل آمده از فلسفۀ فقه، مبانی متفاوتی را فراهم می‌آورند به شکل آگاهانه یا ناآگاهانه می‌توانند آغازگاه روند اجتهاد فقیه باشند.

تأثیر بر فتاوا

تأثیر بر پژوهش‌های فقهی

پیوندها

  1. آهنگران، نجفی، (۱۳۸۰)، ص: ۵۵۴.
  2. توحیدی، بهبهانی، (۱۳۸۳)، ص: ۵ و ۸.
  3. توحیدی، بهبهانی، (۱۳۸۳)، ص: ۹.