محاسبات نجومی (منابع مطالعاتی): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{موضوعات فاقد منبع مطالعاتی}} | {{موضوعات فاقد منبع مطالعاتی}} | ||
[[محاسبات نجومی]] از روش‌های پیش‌بینی و تعیین زمانِ رویدادهای طبیعی است که در امور شرعی مانند [[اثبات هلال ماه]] و [[تعیین اوقات نماز]]، مورد توجه فقها | [[محاسبات نجومی]] از روش‌های پیش‌بینی و تعیین زمانِ رویدادهای طبیعی است که در امور شرعی مانند [[اثبات هلال ماه]] و [[تعیین اوقات نماز]]، مورد توجه فقها قرار گرفته است. [[سید علی سیستانی]] از فقهای معاصر، بر آن است که اگر محاسبات نجومی سبب حصول اطمینان شود به لحاظ فقهی معتبر است و می‌تواند در اثبات امور شرعی مورد استفاده قرار گیرد. همچنین بنابر نظر [[ناصر مکارم شیرازی]]، محاسبات نجومی و نظرات منجمین در تعیین رویدادها، تنها در صورت حصول یقین، معتبر است. اعتبار محاسبات نجومی از مسائل نوپدید فقه معاصر است و بررسی فقهی این موضوع نیازمند پژوهش بیشتر است. | ||
منابع مطالعاتی مرتبط با اثبات هلال توسط محاسبات نجومی در صفحه [[اثبات هلال با محاسبات علمی (منابع مطالعاتی)|اثبات هلال با محاسبات علمی]] جمع‌آوری شده است. | منابع مطالعاتی مرتبط با اثبات هلال توسط محاسبات نجومی در صفحه [[اثبات هلال با محاسبات علمی (منابع مطالعاتی)|اثبات هلال با محاسبات علمی]] جمع‌آوری شده است. | ||
نسخهٔ ۳۰ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۵۱
محاسبات نجومی از روش‌های پیش‌بینی و تعیین زمانِ رویدادهای طبیعی است که در امور شرعی مانند اثبات هلال ماه و تعیین اوقات نماز، مورد توجه فقها قرار گرفته است. سید علی سیستانی از فقهای معاصر، بر آن است که اگر محاسبات نجومی سبب حصول اطمینان شود به لحاظ فقهی معتبر است و می‌تواند در اثبات امور شرعی مورد استفاده قرار گیرد. همچنین بنابر نظر ناصر مکارم شیرازی، محاسبات نجومی و نظرات منجمین در تعیین رویدادها، تنها در صورت حصول یقین، معتبر است. اعتبار محاسبات نجومی از مسائل نوپدید فقه معاصر است و بررسی فقهی این موضوع نیازمند پژوهش بیشتر است.
منابع مطالعاتی مرتبط با اثبات هلال توسط محاسبات نجومی در صفحه اثبات هلال با محاسبات علمی جمع‌آوری شده است.
مقاله‌ها
- نجوم جدید و فقه، محمد سمیعی، فصلنامه تحقیقات اسلامی، شماره ۲، سال ۱۵، تابستان ۱۳۸۳ش. مقاله را از اینجا ببینید
- استفاده از محاسبات نجومی در امور شرعی، محمدعادل ضیایی، فصلنامه مقالات و بررسی‌ها، شماره ۷۰، ۱۳۸۰ش. مقاله را از اینجا ببینید