مجسمهسازی: تفاوت میان نسخهها
Hasanejraei (بحث | مشارکتها) خلاصهسازی و اصلاح مقدمه بخش |
Hasanejraei (بحث | مشارکتها) ←تبیین مسئله: افزودن تفکیک جاندار و غیرجاندار |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
==تبیین مسئله== | ==تبیین مسئله== | ||
مجسمهسازی یکی از مسائل مهم و مورد ابتلا در فقه معاصر | مجسمهسازی یکی از مسائل مهم و مورد ابتلا در فقه معاصر بوده،<ref>منتظری، دراسات فی المکاسب المحرمه، ج۲، ص۵۴۲.</ref> و بههمراه نقاشی بهعنوان دو حکم فقهی، با عناوین «تصویر»، «صورت» و «تمثال» در منابع روایی شیعه و اهلسنت وارد شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۵، ص۱۷۴-۱۷۶؛ احمد بن حنبل، مسند احمد، ج۴، ص۶۵؛ بخاری، صحیح بخاری، ج۳، ص۱۳۶.</ref> فقیهان با تفکیک حکم فقهیِ ساختن مجسمه موجودات جاندار از غیرجاندار، بر آنند که مجسمهسازی از موجودات جاندار حرام است. از سوی دیگر، در حالی که بیشتر فقیهان ساختن مجسمه از موجودات غیرجاندار را بیاشکال قلمداد کردهاند، اما [[جعفر سبحانی]] بر آن است که اطلاق کلام ابوالصلاح حلبی<ref>حلبی، الکافی فی الفقه، ص۲۸۱.</ref> و ابنبراج،<ref>ابنبراج، المهذب، ج۱، ص۳۴۴.</ref> ظهور در حرمت ساخت مجسمه، و حتی مجسمه موجودات غیرجاندار است.<ref>یعقوبی اصفهانی، المواهب فی تحریر مکاسب المحرمة، ص۳۷۷.</ref> | ||
جمعی از فقیهان شیعه در آثار خود به اهمیت مجسمهسازی و لزوم پرداختن به احکام آن توجه کردهاند؛ از جمله ناصر مکارم شیرازی، بهرهگیری از مجسمهسازی را در راستای بزرگداشت شخصیتهای ملی، مذهبی و فرهنگی در جوامع اسلامی مورد اشاره قرار داده<ref>مکارم شیرازی، استفتائات جدید، ج۲، ص۲۳۹.</ref> و [[محمدجواد فاضل لنکرانی]]، مجسمهسازی را ابزاری برای بیان حقایق و مسائل اجتماعی خوانده که میتواند ابزاری برای ترویج مفاهیم دینی و مقابله با تبلیغات ضددینی باشد.<ref>فاضل لنکرانی، «موضوعات و ملاکات در فقه هنر»، ص۲۷.</ref> وی همچنین مجسمهسازی و امور مشابه آن را از ضروریات زندگی انسانها خوانده و بر فقیهان لازم دانسته است با توجه به مقتضیات زمان و نیازها و ضرورتهای جامعه اسلامی، در مقام استنباط حکم شرعی به این امور توجه داشته باشد.<ref>فاضل لنکرانی، «موضوعات و ملاکات در فقه هنر»، ص۲۷.</ref> | جمعی از فقیهان شیعه در آثار خود به اهمیت مجسمهسازی و لزوم پرداختن به احکام آن توجه کردهاند؛ از جمله ناصر مکارم شیرازی، بهرهگیری از مجسمهسازی را در راستای بزرگداشت شخصیتهای ملی، مذهبی و فرهنگی در جوامع اسلامی مورد اشاره قرار داده<ref>مکارم شیرازی، استفتائات جدید، ج۲، ص۲۳۹.</ref> و [[محمدجواد فاضل لنکرانی]]، مجسمهسازی را ابزاری برای بیان حقایق و مسائل اجتماعی خوانده که میتواند ابزاری برای ترویج مفاهیم دینی و مقابله با تبلیغات ضددینی باشد.<ref>فاضل لنکرانی، «موضوعات و ملاکات در فقه هنر»، ص۲۷.</ref> وی همچنین مجسمهسازی و امور مشابه آن را از ضروریات زندگی انسانها خوانده و بر فقیهان لازم دانسته است با توجه به مقتضیات زمان و نیازها و ضرورتهای جامعه اسلامی، در مقام استنباط حکم شرعی به این امور توجه داشته باشد.<ref>فاضل لنکرانی، «موضوعات و ملاکات در فقه هنر»، ص۲۷.</ref> |