کاربر:Rezashams/صفحه تمرین۳: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۶

تکلم عیسی(ع) در گهواره سخن‌گفتن اعجازگونه عیسی(ع) در مقابل عالمان یهود برای رفع اتهام زنا از مادرش و اعلام مقام نبوتی است که خدای متعال برای او در نظر گرفته بود.^[۱] قرآن در سه آیه ۴۶ آل‌عمران، ۱۱۰ مائده و ۲۹ مریم به سخن‌گفتن عیسی در مهد اشاره دارد.^[۲]

به گفته پژوهشگران بنا بر نظر مشهور مراد از مهد ایامی است که طفل بیشتر در آغوش مادر یا گهواره به سر می‌برد. در مقابل این رای برخی مفسران چون محمدهادی معرفت در کتاب التمهید معتقد به بازگشت مریم(س) چند سال بعد از ولادت عیسی به شهر است. او می‌گوید منظور از مهد خردسالی عیسی است. به باور او وجه اعجاز در اصلِ تکلم نبوده است بلکه شیوه تکلم عیسی و آن عبارات، در آن سن مورد تعجب و خارق‌العاده دانسته شده است.^[۳] معرفت معتقد است تکلم عیسی با آن وزانت و تعقل خاصی که در آن بود بر همگان ثابت کرد که تولد او معجزه‌وار و مادرش از تهمت زنا مبراست.^[۴]همچنین سید احمدخان هندی مفسر قرآن و اندیشمند مسلمان معتقد است تکلم عیسی در زمان خردسالی او بوده است نه وقتی که نوزاد انسان سخن نمی‌گوید.^[۵]

بنا بر آیه ۳۰ تا ۳۴ سوره مریم عیسی در این سخنان خود را بنده خدا، صاحب کتاب، پیامبر الهی، و مایه برکت معرفی می‌کند. همچنن او بیان میکند فردی زورگو و تیره‌بخت نیست و از ناحیه الهی به نماز، زکات و محبت به مادرش توصیه شده است. بنا بر قرآن این سخنان او با سه سلامی که به خود می‌دهد تمام می‌شود. سلام بر من روزی که متولد شدم، روزی که مرگم فرا خواهد رسید و روزی که در جهان آخرت دوباره زنده خواهم شد.^[۶]

پانویس

↑ صادقی تهرانی، «شرح سخنان عیسی مسیح در گهواره».
↑ قرآن کریم.
↑ منصوری، شورگشتی، «بررسی دیدگاه‌های تفسیری مفسران درباره آیات تکلم حضرت عیسی علیّه السلام در مهد»، ص210.
↑ منصوری، شورگشتی، «بررسی دیدگاه‌های تفسیری مفسران درباره آیات تکلم حضرت عیسی علیّه السلام در مهد»، ص212.
↑ کاظمی، «نقدی بر اندیشه های سید احمدخان هندی پیرامون اعجاز»، ص138.
↑ مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، 1373ش، ص307.

منابع

شرح سخنان عیسی مسیح در گهواره، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت الله‌العظمی دکتر محمد صادقی تهرانی.

[1] صادقی تهرانی، «شرح سخنان عیسی مسیح در گهواره».

[2] قرآن کریم.

[3] منصوری، شورگشتی، «بررسی دیدگاه‌های تفسیری مفسران درباره آیات تکلم حضرت عیسی علیّه السلام در مهد»، ص210.

[4] منصوری، شورگشتی، «بررسی دیدگاه‌های تفسیری مفسران درباره آیات تکلم حضرت عیسی علیّه السلام در مهد»، ص212.

[5] کاظمی، «نقدی بر اندیشه های سید احمدخان هندی پیرامون اعجاز»، ص138.

[6] مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، 1373ش، ص307.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+'''تکلم عیسی(ع) در گهواره''' سخن‌گفتن اعجازگونه [[عیسی(ع)]] در مقابل عالمان یهود برای رفع اتهام [[زنا]] از [[حضرت مریم(س)|مادرش]] و اعلام [[نبوت|مقام نبوتی]] است که [[خدا|خدای متعال]] برای او در نظر گرفته بود.<ref>صادقی تهرانی، «شرح سخنان عیسی مسیح در گهواره».</ref> قرآن در سه آیه [[آیه ۴۶ سوره آل‌عمران|۴۶ آل‌عمران]]، [[آیه ۱۱۰ سوره مائده|۱۱۰ مائده]] و [[آیه ۲۹ سوره مریم|۲۹ مریم]] به سخن‌گفتن عیسی در مهد اشاره دارد.<ref>قرآن کریم.</ref>
-{{جعبه اطلاعات آیه|عنوان=آیه ۶۳ سوره شعراء|تصویر=تصویر متن آیه ۶۳ سوره شعراء.png|توضیح تصویر=|اندازه تصویر=|نام آیه=|واقع در سوره=[[سوره شعراء]]|شماره آیه=۶۳|جزء=۱۹|شأن نزول=|مکان نزول=مکه|موضوع=[[معجزه شکافتن دریا توسط موسی(ع)]]|درباره=|سایر=|آیات مرتبط=}}
+به گفته پژوهشگران بنا بر نظر مشهور مراد از مهد  ایامی است که طفل بیشتر در آغوش مادر یا گهواره به سر می‌برد. در مقابل این رای برخی مفسران چون [[محمدهادی معرفت]] در [[التمهید فی علوم القرآن (کتاب)|کتاب التمهید]] معتقد به بازگشت مریم(س) چند سال بعد از ولادت عیسی به شهر است.  او می‌گوید منظور از مهد خردسالی عیسی است. به باور او وجه اعجاز در اصلِ تکلم نبوده است بلکه شیوه تکلم عیسی و آن عبارات، در آن سن مورد تعجب و خارق‌العاده دانسته شده است.<ref>منصوری، شورگشتی، «بررسی دیدگاه‌های تفسیری مفسران درباره آیات تکلم حضرت عیسی علیّه السلام در مهد»، ص210.</ref> معرفت معتقد است تکلم عیسی با آن وزانت و تعقل خاصی که در آن بود بر همگان ثابت کرد که تولد او معجزه‌وار و مادرش از تهمت زنا مبراست.<ref>منصوری، شورگشتی، «بررسی دیدگاه‌های تفسیری مفسران درباره آیات تکلم حضرت عیسی علیّه السلام در مهد»، ص212.</ref>همچنین [[سید احمدخان هندی]] مفسر قرآن و اندیشمند مسلمان معتقد است تکلم عیسی در زمان خردسالی او بوده است نه وقتی که نوزاد انسان سخن نمی‌گوید.<ref>کاظمی، «نقدی بر اندیشه های سید احمدخان هندی پیرامون اعجاز»، ص138.</ref>
-'''آیه ۶۳ سوره شعراء''' اشاره به وحی الهی به حضرت موسی(ع) و نشان دادن راه نجات به او و بنی‌اسرائیل از دست فرعونیان دارد.<ref>مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، 1373ش، ص370.</ref> به نقل از تفسیر نمونه بعد از ماجرای ایمان آوردن ساحران به موسی(ع) و خدای او، زمینه مساعدی برای تبلیغ دین فراهم شد و موسی(ع) سالیان متمادی تبلیغ آیین خود کرد. او با آوردن معجزات متعدد با بنی‌اسرائیل اتمام حجت نمود. بعد از مشخص شدن مومنان از کافران شبی دستور الهی بر کوچ از مصر رسید و خدا خبر از تعقیب شدن موسی توسط فرعونیان را به او داد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، 1371ش، ص224-244.</ref>
+بنا بر آیه ۳۰ تا ۳۴ [[سوره مریم]] عیسی در این سخنان خود را بنده خدا، صاحب کتاب، پیامبر الهی، و مایه برکت معرفی می‌کند. همچنن او بیان میکند فردی زورگو و تیره‌بخت نیست و از ناحیه الهی به [[نماز]]، [[زکات]] و محبت به مادرش توصیه شده است. بنا بر [[قرآن]] این سخنان او با سه سلامی که به خود می‌دهد تمام می‌شود. سلام بر من روزی که متولد شدم، روزی که مرگم فرا خواهد رسید و روزی که در جهان آخرت دوباره زنده خواهم شد.<ref>مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، 1373ش، ص307.</ref>
-[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] بنابر آیات دیگر این دستور را یک نقشه الهی برای نابودی و عذاب کافران دانسته است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، 1371ش، ص236.</ref> همچنین خداوند در [[آیه 24 سوره دخان]] وعده هلاکت فرعونیان را در کنار امر به کوچ شبانه آنها بیان کرده است.<ref>سوره دخان، آیه 24.</ref> نتیجه این تعقیب محاصره شدن بنی‌اسرائیل میان فرعونیان و دریا بود و بنی‌اسرائیل مضطرب و وحشت‌زده، مطمئن به غلبه فرعونیان بر آنها بودند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۲۴۴.</ref> به گفته مکارم شیرازی در تفسیر [[آیه ۶۲ سوره شعراء]] موسی تشویش و اضطراب آنها را بی‌جا دانست و وعده هدایت الهی را داد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۲۴۴.</ref> با توجه به آیه ۶۳ سوره شعراء در این میان وحی به موسی(ع) نازل شد که عصایت را به دریا بزن. دریا شکافت و آبها با روی هم قرار گرفتن مانند کوهی بزرگ گشتند و در میان دریا راهی نمایان شد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۲۴۴.</ref>
-بنابر روایات هنگامی که عصای موسی به دریا برخورد کرد و آن را شکافت ۱۲ راه در میان دریا پدیدار شد و هر گروهی از بنی‌اسرائیل از راهی رفتند.<ref>البرهان ج۴ ص۱۷۱.</ref> خداوند در [[آیه ۷۷ سوره طه]] از خشک بودن این مسیرها خبر داده است.<ref>آیه۷۷، سوره طه.</ref> به گفته مغنیه هنگامی که دریا شکافت فرعون این اتفاق را برای اطرافیانش به نفع خود تفسیر کرد و به آنها گفت دریا به فرمان من شکافته شده و دشمنانم را غرق خواهد کرد اما خود گرفتار شد.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، 1424ق،  ج۵، ص۴۹۹.</ref> [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] معتقد است این دریا، دریای نیل مابین ایله و مصر بوده باشد و برخی معتقدند دریایی میان یمن و عربستان تا مصر به‌نام دریای قلزم است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، 1372ش، ج۷، ص۳۰۱.</ref>
-{{گفت و گو|و بدنبال آن به موسی وحی کردیم: «عصایت را به دریا بزن!» [عصایش را به دریا زد] و دریا از هم شکافته شد، و هر بخشی همچون کوه عظیمی بود.<ref>مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، ۱۳۷۳ش، ص۳۷۰.</ref>|عرض=۱۰۰|شکل بندی عنوان=line-height:200%; font-size:150%; font-weight: normal;|شکل بندی ستون راست=text-align:center; line-height:170%|شکل بندی آدرس=font-size:75%;|تورفتگی=۰|تراز=وسط|عنوان={{عربی|اندازه=۱۵۰%|فَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنِ اضْرِبْ بِعَصَاكَ الْبَحْرَ فَانْفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ
+==پانویس==
-}}|آدرس=سوره شعراء، آیه۶۳}}
+{{پانویس}}
-== پانویس ==
+==منابع==
-{{پانوشت}}
-== منابع ==
 {{منابع}}
-* بحرانی، هاشم بن سلیمان، البرهان فی تفسیر القرآن، قم،  موسسة البعثة، ۱۴۱۵ق.
-* شیخ طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، تحقیق: احمد قصیر عاملی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بی‌تا.
-* طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش.
-* مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش.
-{{پایان}}
+* [https://sadeghitehrani.com/?speech=thematic-tafsir-213 شرح سخنان عیسی مسیح در گهواره]، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت الله‌العظمی دکتر محمد صادقی تهرانی.