۳٬۴۱۳
ویرایش
جز (←واژهشناسی: ابرابزار) |
جز (←واژهشناسی: ابرابزار) |
||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
عنوان دیگر مورد بحث واژه «حکم» است که نویسنده آن را مقول به تشکیک دانسته است که از اعتبار قانونگذار شروع میشود. (ص ۸۱) | عنوان دیگر مورد بحث واژه «حکم» است که نویسنده آن را مقول به تشکیک دانسته است که از اعتبار قانونگذار شروع میشود. (ص ۸۱) | ||
واژه پر چالش این کتاب کلمه «مصلحت» است که علیدوست با توجه به پیچیدگیهای آن بر آن است که در تفسیر، تشخیص و اعمال و همچنین اسناد آن به شارع باید دیدگاه او در تفسیر انسان و هستی لحاظ شود! از این رو منظور از مصلحت از نگاه شارع در واقع همان «تحقق مقصود او» است. (ص۸۶) | واژه پر چالش این کتاب کلمه «مصلحت» است که علیدوست با توجه به پیچیدگیهای آن بر آن است که در تفسیر، تشخیص و اعمال و همچنین اسناد آن به شارع باید دیدگاه او در تفسیر انسان و هستی لحاظ شود! از این رو منظور از مصلحت از نگاه شارع در واقع همان «تحقق مقصود او» است. (ص۸۶) بر این اساس وی مصلحت قانونگذار اسلام را با عنوان «مصلحت شرعی» تعبیر میکند که دارای اصول است. (ص۸۷) |
ویرایش