فقه مقاصدی (منابع مطالعاتی): تفاوت میان نسخه‌ها

{{منابع مطالعاتی}}  

[[فقه مقاصدی]] یا غایت‌گرا، یکی از روش‌های استنباط احکام است. پیدایش این نوع تفکر از سوی عالمان اهل‌سنت است که به جهت فقد منابع در پی کشف مقاصد کلی شریعت در احکام شرعی هستند. پذیرش تأثیرگذاری [[مقاصد الشریعة (منابع مطالعاتی)|مقاصد شریعت]] در استنباط فقهی باعث تغییر فتاوای فقهی خواهد شد؛ زیرا معیار جدیدی برای ارزیابی فتوای حاصل از ظواهر ادله در اختیار فقیه خواهد گذاشت. به دلیل نزدیکی نظریه مقاصد الشریعه به قیاس فقهی این مفهوم چندان در منابع شیعی مورد توجه نبوده است. در دوران متأخر پژوهش‌هایی توسط فقهای شیعه نسبت به این موضوع صورت گرفته است. در میان عالمان اهل‌سنت ابن عاشور و احمد الریسونی از جمله مشاهیر قائل به فقه مقاصدی هستند. در میان علمای شیعه این نظریه مخالفان و موافقانی دارد. از موافقان فقه مقاصدی مبسوط‌ترین اثر منتشر شده کتاب الاجتهاد المقاصدی و المناطی اثر حیدر حب‌الله است.