سفته (منابع مطالعاتی): تفاوت میان نسخه‌ها

دو دیدگاه در بین فقیهان امامیه  راجع به ماهیت سفته وجود دارد: ۱. نظریاتی که صدور سفته را عملی حقوقی نمی‌دانند و سفته، سند دین یا قبول حواله است. ۲. نظریاتی که سفته را در معانی حقوقی نظیر ضمان، حواله و وکالت جای می‌دهد. طبق نظریه اول، شخصی که سفته در وجه او صادر شده را قرض گیرنده مبلغ سفته از بانک و بانک را حواله شده به شخص صادر کننده سفته می‌دانند. از میان فقیهان معاصرِ، فقهایی چون [[ناصر مکارم شیرازی]] و [[حسین وحید خراسانی]] موافق نظریه اول هستند. فقیهانی که دیدگاه دوم را قبول دارند ماهیت سفته را ایجاد عقد یا ایقاع، و دارای معنا و ماهیت مشخص حقوقی می‌دانند.