سانسور و فیلترینگ (منابع مطالعاتی): تفاوت میان نسخه‌ها

[[سانسور و فیلترینگ]] به معنی بررسی، جلوگیری و ایجاد محدودیت در پخش اطلاعات و دانش در مفهوم عام آن در سطح جامعه است که از طرف دولت رهبری می‌شود. به بیان دیگر ایجاد هر چیزی است که باعث اختلال در ارتباط ازسوی فرستنده به گیرنده است. این دو مقوله نوپدید در عرصه رسانه و فرهنگ، کم و بیش در همه جوامع از سوی حاکمیت اعمال می‌شود. این اصطلاح که در منابع فارسی گاه برای اشاره به آن از واژه پالایش محتوا استفاده شده، در زبان عربی به عنوان رقابه از آن تعبیر می‌شود. با توجه به رشد وسایل ارتباط جمعی و بالاخص اینترنت، چالشهایی در بحث‌های فرهنگی و اخلاقی ایجاد شده که بحث قانون‌گذاری در این رابطه را به دنبال داشت. از سوی دیگر این محدودیت‌ها با اصل آزادی اطلاعات و بیان در نگاه اول در تعارض است. برخی برای توجیه فقهی این مقوله به منع انتشار کتب ضاله، اصل اتباع از گفتار احسن، حرمت ترویج بدعت در دین و حراست از حیات طیبه انسانی تمسک کرده‌اند. حق دسترسی به اخبار و اطلاعات، امر به معروف و نهی از منکر، مسئله کتمان حق، رعایت مصالح و مفاسد و حق مؤلف نسبت به آثار فرهنگی از جمله مسائلی هستند که در بررسی فقهی سانسور و فیلترینگ مورد بحث قرار گرفته است. با این توضیحات سؤالاتی که در فقه معاصر به دنبال پاسخ آن هستیم: مبانی فقهی سانسور و فیلترینگ چیست؟ محدوده  سانسور تا کجاست؟ آیا دولت‌ اسلامی مجاز است برای حفظ  و مصلحت نظام  محدودیت بیشتری ایجاد کند؟ رابطه فیلترینگ با حقوق شهروندی چیست؟ در این صفحه منابعی که با نگاه فقهی به بررسی سانسور و فیلترینگ پرداخته و در قالب کتاب، مقاله و پایان‌نامه انتشار یافته، جمع آوری شده است.