۵٬۰۵۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{منابع مطالعاتی}} | {{منابع مطالعاتی}} | ||
[[اصل حسن نیت|اصل حسن نیّت]] یک اصل اخلاقی و حقوقی است که باید | [[اصل حسن نیت|اصل حسن نیّت]] یک اصل اخلاقی و حقوقی در زمینه قراردادها است که هر یک از طرفین قرارداد باید در تمامی مراحل قرارداد - از مذاکره تا انعقاد عقد قرارداد و ختم آن به اجرا یا فسخ - صادق، امین و منصف باشد و همچنین رفتار او با آنچه نشان دهنده حسن نیّت است منافات نداشته باشد. پذیرش چنین اصلی در فقه باعث می‌شود مسئولیت جبران خساراتی که در اثر سوء نیّت به طرف مقابل وارد می‌شود، مبنایی فقهی پیدا کند. | ||
اصل حسن نیت در قانون مدنی بسیاری کشورها به رسمیت شناخته شده است. در منابع فقه اسلامی نیز نشانه‌هایی از تایید شارع نسبت به آن وجود دارد و می‌توان این اصل را مبنای بسیاری از احکام عقود و معاملات دانست. با این حال، در سده اخیر این مسأله با این عنوان ویژه از سوی مجامع حقوقی غرب طرح شده است و هنوز پژوهش‌های گسترده‌ای در زبان فارسی و عربی حول این موضوع وجود ندارد. | |||
برخی پرسش‌های پیش روی پژوهشگران فقه، درباره اصل حسن نیّت عبارتند از: ماهیت اصل حسن نیّت چیست؟ آیا اوامری همچون «اوفوا بالعقود» یا نواهی مربوط به غش در معامله، غرر، تدلیس، فریب و خدعه می‌تواند مبنایی برای اثبات اصلی به نام «حسن نیّت» باشد؟ آیا [[سیره عقلا]]، [[ارتکاز متشرعه]] یا [[مذاق شریعت]] با اصل حسن نیّت سازگار است؟ لوازم پذیرش یا عدم پذیرش این اصل در مسائلی چون [[حفظ نظام]] چه خواهد بود؟ جدا از مرحله ثبوتی، در جهان خارج چه ادله‌ای می‌توانند سوء نیّت یا حسن نیّت را اثبات کنند؟ در صورت وجود چنین اصلی در فقه، آیا می‌توان آن را مبنایی برای تأسیس قاعده‌ای حقوقی قرار داد؟ این قاعده حقوقی از جمله قواعد ماهوی خواهد بود یا از قواعد شکلی؟ | برخی پرسش‌های پیش روی پژوهشگران فقه، درباره اصل حسن نیّت عبارتند از: ماهیت اصل حسن نیّت چیست؟ آیا اوامری همچون «اوفوا بالعقود» یا نواهی مربوط به غش در معامله، غرر، تدلیس، فریب و خدعه می‌تواند مبنایی برای اثبات اصلی به نام «حسن نیّت» باشد؟ آیا [[سیره عقلا]]، [[ارتکاز متشرعه]] یا [[مذاق شریعت]] با اصل حسن نیّت سازگار است؟ لوازم پذیرش یا عدم پذیرش این اصل در مسائلی چون [[حفظ نظام]] چه خواهد بود؟ جدا از مرحله ثبوتی، در جهان خارج چه ادله‌ای می‌توانند سوء نیّت یا حسن نیّت را اثبات کنند؟ در صورت وجود چنین اصلی در فقه، آیا می‌توان آن را مبنایی برای تأسیس قاعده‌ای حقوقی قرار داد؟ این قاعده حقوقی از جمله قواعد ماهوی خواهد بود یا از قواعد شکلی؟ | ||