فصلنامه حکومت اسلامی

معرفی

حکومت اسلامی، فصلنامه‌ای علمی-پژوهشی به صاحب امتیازی دبیرخانه مجلس خبرگان رهبری است.[۱] در پی تأسیس مرکز تحقیقات علمی حکومت اسلامی دبیرخانه مجلس خبرگان،[۲] انتشار نشریه حکومت اسلامی به منظور پوشش دادن به تحقیقات صاحب‌نظران در اندیشه و فقه سیاسی اسلام در سال ۱۳۷۵ش شروع شد.[۳]

فصلنامه حکومت اسلامی با اهدافی چون تبیین اندیشه سیاسی اسلام، معرفی فقه سیاسی، تبیین اندیشه حاکمیت سیاسی مبتنی بر ولایت فقیه، فراهم‌سازی بستر گفتگوهای علمی در عرصه سیاست دینی و پرداختن به تاریخ سیاسی مسلمانان منتشر می‌شود.[۴]

صد شماره از این نشریه تا سال ۱۴۰۰ش منتشر شده است. این نشریه علاوه بر شماره‌های عادی، ویژه‌نامه‌هایی نیز منتشر کرده است. برخی از عناوین این ویژه‌نامه‌ها عبارتند از:‌ حکومت علوی به مناسبت سال امیرالمؤمنین، اندیشه سیاسی عاشورا، اندیشه سیاسی شهید مطهری، مجلس خبرگان رهبری؛ جایگاه، مبانی و عملکردها، سند چشم‌انداز بیست ساله جمهوری اسلامی ایران و ... .[۵]

فصلنامه حکومت اسلامی در ۱۳۸۲ش از سوی نخستین جشنواره مطبوعات اسلامی به‌عنوان نشریه برتر در رشته علوم سیاسی برگزیده شد. همچنین برخی از ویژه‌نامه‌های آن مانند حکومت علوی و اندیشه سیاسی عاشورا حائز رتبه اول در کتاب سال ولایت گردیدند.[۶]

جایگاه و تاثیر در فقه معاصر

فصلنامه حکومت اسلامی به دلیل پوشش تحقیقات صاحب‌نظران و اندیشمندان در حوزه‌هایی مانند فقه سیاسی و حقوق اساسی، دارای تاثیر و جایگاه در مطالعات مرتبط با مسائل فقه معاصر است و مقالات منتشر شده در این نشریه مورد ارجاع قرار گرفته شده است. به عنوان مثال در حوزه مسائل زنان و شایستگی یا عدم شایستگی آنان برای قضاوت و تصدی مناصب سیاسی مقاله‌های منتشر شده از محمدهادی معرفت و مهدی مهریزی در شماره چهار این نشریه در برخی پژوهش‌هایی حوزه مسائل زنان مورد استناد قرار گرفته است.[۷]

نویسندگان مشهور

در فصلنامه حکومت اسلامی صاحب‌نظران و اندیشمندان متعددی قلم زده‌اند که برخی از مشهورترین این نویسندگان عبارتند از:

موضوعات و برخی مقالات مهم

بر اساس پژوهشی که در مقالات فصل‌نامه حکومت اسلامی از شماره یک تا ۷۹ انجام شده است، چندین عنوان کلی از نمایه‌سازی این مقالات استخراج شده است. فلسفه سیاسی، اندیشه سیاسی، مسائل عام سیاسی، فقه سیاسی، ولایت فقیه، حقوق اساسی، تاریخ اندیشه سیاسی و اندیشمندان و رجال سیاسی ازجمله این موضوعات است. [۹]

پانویس

منابع