کاربر:Reyhani/صفحه تمرین
خودافشایی (Self-disclosure) عبارت است از بیان اطلاعات شخصی یا احساسات درونی در مقابل کسی که از آن اطلاع ندارد. این مفهوم عمدتا در روانشناسی و در خصوص افشای اسرار شخصی در فرایند مشاوره و رواندرمانگری مطرح شده است. تفاوت اقرار با خودافشایی در آن است که اقرار معمولا در دادگاه و تحت تاثیر عوامل بیرونی مانند استفهام قاضی یا بازپرس محقق می‌شود اما خودافشایی با اختیار گوینده و خارج از روند حقوقی انجام می‌پذیرد. این مساله به دلیل همسویی با اعتراف به گناه، افشای اسرار یا اذلال نفس قابل بحث و بررسی در فقه معاصر است. در فقه مورد نهی واقع شده و
کتاب‌ها
فارسی
عربی
مقاله‌ها
فارسی
- بررسی استدلالی حکم فقهی خودافشایی مراجعان در جلسه مشاوره و درمان، احمدرضا فامیل دردشتی و سید علی سیدموسوی، دوفصلنامه پژوهش‌های روانشناسی اسلامی، دوره ۲، شماره ۱، ۱۳۹۸ش. مقاله را اینجا ببینید
- تداعی آزاد در روان تحلیلگری و حکم تکلیفی بازگویی گناه، احمد مروارید و محمدصادق علمی سولا و مرتضی مدرس غروی، فصلنامه جستارهای فقهی و اصولی، دوره ۴، شماره ۲، ۱۳۹۷ش. مقاله را اینجا ببینید
- مهارت خودافشایی از منظر قرآن کریم و روایات، نسیبه علمایی و مهدی مطیع، دوفصلنامه کتاب قیم، دوره ۳، شماره ۸، ۱۳۹۲ش. مقاله را اینجا ببینید
عربی
پایان‌نامه‌ها
- بررسی احکام تعامل میان روان‌تحلیلگر و درمانجو از منظر فقه امامیه، احمد مروارید، رساله دکتری، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه فردوسی مشهد، ۱۳۹۸ش. پایان‌نامه را اینجا ببینید
منابع دیگر
- درس فقه مشاوره، هادی عباسی خراسانی، ۱۴۰۰ش. گزارش درس
- نشست علمی اصول روان‌درمانی از منظر اسلامی فقهی، احمد مروارید، ۱۳۹۶ش. گزارش نشست