ماء الشعیر از نوشیدنی‌هایی است که به علت شباهت با مشروبات الکلی (خمر) محل گفت‌وگوی فقهی قرار گرفته است. و از آنجا که در جهان معاصر امکان تولید انبوه آن وجود دارد مورد پرسش مؤمنان است. درباره حکم نوشیدن ماء الشعیر پژوهش‌هایی انجام شده است.

آخرین ویرایش: ۱۴۰۱/۱۲/۲۳

همه منابع مطالعاتی

کتاب‌ها

کتاب‌های فقه قدیم

  1. تنقیح مبانی العروة الطهارة، ميرزا جواد تبريزی، قم، نشر دارالصدیقه الشهیده،۱۴۲۶ق.
  2. أنوار الفقاهة(كتاب الطهارة) شيخ حسن كاشف الغطاء، نجف، مکتبة کاشف الغطاء العامة، ج۱، ص۳۶۸.
  3. موسوعة الامام الخوئی. سيد أبوالقاسم خوئی، نجف، مؤسسة الخوئی الإسلامیة، ج۳، ص۱۲۹.
  4. الرسائل العشر، شیخ طوسی، موسسه النشر الاسلامي، ۱۳۶۳ش (رسالة فی تحریم الفقاع).
  5. كتاب الطهارة، سید روح‌الله خمینی، موسسه تنظيم و نشر آثار امام خمينى، ۱۴۲۱ق، ج۳، ص۲۸۴.

کتاب‌های معاصر

  • رسالتان فی ماءالشعیر، الفقاع و ملت الشعیر، محمد سند، نشر صادق، ۱۳۹۶.
  • آئين كيفرى اسلام‌، اكبر ترابى شهرضايى، قم، مركز فقهى ائمه اطهار( ع)، ۱۳۹۰ش.
  • مالت و ماءالشعیر، احمدرضا فیضی‌پور و سید حسین حسینی‌قابوس، تهران، نشر علم کشاورزی ایران ۱۳۸۹ش.
  • فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بيت عليهم‌السّلام، تحقيق و تأليف مؤسّسه دائرة‌المعارف فقه اسلامى، زير نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، قم، نشر مؤسّسه دائرة المعارف فقه اسلامى، ۱۳۸۷ش، ج۳ ص۱۳۸ و ج۴، ص۴۹۴.

مقاله‌ها

  • بررسی موضوعی و حکمی فقاع و ماءالشعیر، سید حسام الدین برقعی، فصلنامه مشکات معرفت، سال اوّل، پيش شماره، تابستان۱۳۹۳ش. لینک
  • فقاع محرّم در شریعت، حجه الاسلام احسنی، نشریه ذکری، شماره ۵۰. لینک
  • درباره فقاع، علی اشرف صادقی، مجله نشر دانش، مهر و آبان ۱۳۶۷، شماره ۴۸،ص۳۸تا۴۰. لینک (مفهوم شناسي واژه فقاع)