تاریخمندی احکام (منابع مطالعاتی)

نسخهٔ تاریخ ‏۱۹ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۴:۵۰ توسط Khoshnudi (بحث | مشارکت‌ها) (ابرابزار)

تاریخمندی احکام یا به عبارتی موقتی یا دائمی بودن احکام شرعی یکی از مسائل اخیر در حوزه مباحث روشنفکری دینی است که در فقه دربارهٔ آن گفتگو شده است. اثر این نگاه در فقه زمینه تغییر در رویکردها در روش استنباط و افتاء بوده است. دربارهٔ این مسئله عناوین معدودی در بستر فقهی ارائه شده است.

آخرین ویرایش: ۱۴۰۱/۸/۲۸

همه منابع مطالعاتی

کتاب

  1. ملاکات احکام و شیوه‌های استکشاف آن، سیدمحمدعلی ایازی، قم، دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، ۱۳۸۹ش. از اینجا ببینید
  2. روش‌شناسی حکم، محمد عرب‌صالحی، قم، سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه، ۱۳۹۴ش.

مقالات

فارسی

  1. نقد و بررسی تاریخمندی احکام جزایی اسلام، غلامرضا پیوندی، حقوق اسلامی، سال نهم، شماره ۳۵، سال ۱۳۹۲ش. از اینجا ببینید
  2. تاریخمندی در مطالعات حدیثی، سعید شفیعی، علوم حدیث، شماره ۴۵ و ۴۶، سال ۱۳۸۶ش. از اینجا ببینید
  3. تاریخمندی در نصوص دینی، سیدمحمد ایازی، علوم حدیث، شماره ۲۹، ۱۳۸۲ش. از اینجا ببینید

عربی

  1. دور العنصر التاریخی فی منهجیة الاستنباط الفقهی، احمد مبلغی، مرکز العالی للعلوم و الثقافة الإسلامیة، ۱۳۹۰ش. از اینجا ببینید

پایان‌نامه

  1. نقد و بررسی نظریه تاریخمندی احکام فقهی قرآن، عبدالرؤف عالمی، جامعه المصطفی العالمیه، مجتمع آموزش عالی امام خمینی (ره) ـ مدرسه عالی قرآن و حدیث.
  2. نسبت زبان قرآن و تاریخیت (تاریخی نگری) در آیات فقهی، حسن عاصم آبادی، کارشناسی ارشد، دانشگاه خوارزمی، ۱۳۹۹ش.