کاربر:Hamzeahmadi/صفحه تمرین۳: تفاوت میان نسخهها
Hamzeahmadi (بحث | مشارکتها) |
Hamzeahmadi (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
*مجسمهسازی برای همانندی با فعل خداوند و تشبه به او باشد؛ یعنی مجسمهساز با ساختن مجسمه موجودات جاندار (که اصل آنها به دست خدا ساخته شده است) قصد داشته باشد که خودش را به خالق واقعی آنها تشبیه کند.<ref>شیخ انصاری، کتاب المکاسب، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۱۸۵.</ref> | *مجسمهسازی برای همانندی با فعل خداوند و تشبه به او باشد؛ یعنی مجسمهساز با ساختن مجسمه موجودات جاندار (که اصل آنها به دست خدا ساخته شده است) قصد داشته باشد که خودش را به خالق واقعی آنها تشبیه کند.<ref>شیخ انصاری، کتاب المکاسب، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۱۸۵.</ref> | ||
برخی فقها ساختن مجسمه به قصد پرستش و تعظیم آن و همچنین همانندی و تشبه به بتپرستان و مشرکان را نیز از ملاکات تحریم مجسمهسازی محسوب کردهاند. <ref>جناتی، «نظریه اجتهاد تفریعی و تطبیقی»، ص۳۸؛ حسینی، «جواز مجسمهسازی و نقاشی»، ص۲۱۳.</ref> | برخی فقها ساختن مجسمه به قصد پرستش و تعظیم آن و همچنین همانندی و تشبه به بتپرستان و مشرکان را نیز از ملاکات تحریم مجسمهسازی محسوب کردهاند. <ref>جناتی، «نظریه اجتهاد تفریعی و تطبیقی»، ص۳۸؛ حسینی، «جواز مجسمهسازی و نقاشی»، ص۲۱۳.</ref> | ||
بنا به دیدگاه محمدجواد فاضل لنکرانی مجسمهسازی یکی از موضوعات فقه هنر است و فقه هنر در ذیل فقه اجتماعی (نه فقه فردی) است و چون بخش عمده فقه اجتماعی غیر تعبدی است، پس ملاکات احکام آن بایستی استخراج و براساس آن نظر داده شود.<ref>فاضل لنکرانی، | بنا به دیدگاه محمدجواد فاضل لنکرانی مجسمهسازی یکی از موضوعات فقه هنر است و فقه هنر در ذیل فقه اجتماعی (نه فقه فردی) است و چون بخش عمده فقه اجتماعی غیر تعبدی است، پس ملاکات احکام آن بایستی استخراج و براساس آن نظر داده شود.<ref>فاضل لنکرانی، «موضوعات و ملاکات در فقه هنر»، ص۲۷.</ref> او همچنین معتقد است برخی از عناوین موجود در روایات به صورت استقلالی مد نظر شارع نبوده و ذیل عنوان دیگری به نام «عنوان مافوق» واقع شده است که این عنوان مافوق برای شارع موضوعیت دارد. به عنوان نمونه مجسمهسازی فی نفسه حرمتی ندارد و اگر ذیل عناوینی چون «لهو الحدیث» یا «اضلال عن سبیل الله» قرار گیرد، حرام خواهد بود.<ref>فاضل لنکرانی، «موضوعات و ملاکات در فقه هنر»، ص۲۸-۲۹.</ref> | ||
بر این اساس میتوان گفت آن دسته از فقیهانی که در حکم مجسمهسازی موجودات جاندار قائل به حرمت شدهاند، صرفاً عناوینی که در لسان ادله وارد شده را موضوع حکم قرار داده و آن را غرض شارع دانستهاند و بیشتر فقهایی که به جواز مجسمهسازی قائلند، عناوین موجود در ادله را استقلالی ندانسته و عناوین کلیتری نظیر «اضلال عن سبیل الله» و ملاکاتی چون «بتپرستی»، «حکایتگری و تشبه به فعل خالق» یا «تشبه به مشرکان» را در نظر گرفتهاند و در صورت فقدان این عناوین و ملاکات به جواز مجسمهسازی فتوا دادهاند. | بر این اساس میتوان گفت آن دسته از فقیهانی که در حکم مجسمهسازی موجودات جاندار قائل به حرمت شدهاند، صرفاً عناوینی که در لسان ادله وارد شده را موضوع حکم قرار داده و آن را غرض شارع دانستهاند و بیشتر فقهایی که به جواز مجسمهسازی قائلند، عناوین موجود در ادله را استقلالی ندانسته و عناوین کلیتری نظیر «اضلال عن سبیل الله» و ملاکاتی چون «بتپرستی»، «حکایتگری و تشبه به فعل خالق» یا «تشبه به مشرکان» را در نظر گرفتهاند و در صورت فقدان این عناوین و ملاکات به جواز مجسمهسازی فتوا دادهاند. | ||