نظریه ابزارانگاری دیه برای رضایت: تفاوت میان نسخه‌ها

نظریه بدل تراضی مدعی است که دیه ماهیتی منحصر به خود دارد و در واقع مبلغ مالی است که جهت جلب رضایت مجنی‌ٌعلیه یا اولیاءدم پرداخت می‌شود تا نزاعی که در نتیجه جنایت به وجود آمده است مهار گردد. از برخی تعبیرات استفاده می‌شود که دیه ماهیت مستقل و منحصربه‌فرد دارد که نه مجازات است و نه خسارت مدنی و نه تلفیقی از این دو. محمدتقی بهجت در پاسخ به پرسش از ماهیت دیه می‌نویسد: «عنوان مستقلى است كه به‌لحاظ مورد به يكى شبيه‌تر مى‌شود.»<ref>بهجت، استفتائات، ج۴، ص۴۸۷.</ref>

   

در میان اهل‌سنت علی احمد راشد،<ref>احمد ادریس، الدیة بین العقوبة والتعویض فی الفقه الاسلامی المقارن، ص۲۳، به نقل از: «القانون الجنائی الاسلامی» ص۳۹.</ref> و رضوان شافعی المتعافی<ref>احمد ادریس، الدیه بین العقوبة و التعویض فی الفقه الاسلامی المقارن، ص۳۸، به نقل از: الجنایات المتحده فی القانون والشریعه، ص۱۹۸.</ref> به چنین دیدگاهی گرایش دارند و احمد فتحی بهنسی این دیدگاه را دیدگاه مشهور در میان حقوقدانان مصر دانسته، و می‌نویسد: